Vital Ryzhkou

belarusisch

Inna Zaikina

russisch

Адзінокі верш

Ілбом грукаю ў сцены —
замест дыялогу з ценем.

Прынцыпова ўсё роўна, скончыцца дождж ці не —
тлумачу ілбом сцяне, бо нікога навокал.
І нельга маю адзіноту прыкінуць на вока. Мне
так адзінока,

што маршрут у сем цыгарэт пралягае праз
бязлюдную вуліцу і твой дом, дзе й вокны
ведаюць, што ты далёка; і таму якраз
так адзінока.

І нельга схавацца за словы, бо словаў менш,          
чым нервовасці... Умоўнымі знакамі
ценю тлумачу: нічога не зменіш.
Яму абыякава.

© Vital Ryzhkou
Aus: Дзверы, замкнёныя на ключы
Мінск: Логвінаў, 2010
Audioproduktion: Yahor Mayorchyk

Одинокое стихотворение

Стучусь лбом о стены –
 вместо диалога с тенью

в принципе, всё равно, закончится ли гроза -
 лбом объясняю стене - никого под боком -
 сколько во мне одиночества, сразу и не сказать.
 так одиноко,

что маршрут из семи сигарет почему-то ведёт как раз
 сквозь безлюдную улицу, где твой дом и окна
 знают, что ты далеко и поэтому мне сейчас
 так одиноко

и не спрятаться за слова. слов намного меньше,
 чем нервозности... я пытаюсь условными знаками втолковать
 тени, что вообще ничего уже не изменишь
 ей плевать

Перевела с белорусского Инна Заикина