БРЗ Е ВЕКОТ

Брз е векот. Да бев ветер,
ќе ги лупев корите на дрвјата
и фасадите на периферните згради.

Да бев злато, ќе ме криеја во подруми,
во ровлива земја и меѓу скршени играчки,
ќе ме заборавеа татковците, а нивните синови
трајно ќе ме паметеа.

Да бев куче, немаше да ми биде страв
од бегалци, да бев месечина немаше
да се плашам од смртни казни.

Да бев ѕиден часовник
ќе ги криев пукнатините на ѕидот.

Брз е векот. Ги преживуваме слабите земјотреси
гледајќи кон небото, а не кон земјата.
Ги отвораме прозорците за да влезе воздух
од местата каде што никогаш не сме биле.
Војни не постојат, зашто секој ден некој
го ранува нашето срце. Брз е векот.
Побрз од зборот.
Да бев мртов, сите ќе ми веруваа
кога молчам.

© Nikola Madzirov
Audioproduktion: LiteraturWERKstatt Berlin 2009

Schnell ist das Jahrhundert

Schnell ist das Jahrhundert. Wäre ich ein Wind,
würde ich die Rinde von den Bäumen schälen
und den Putz von den Fassaden der Nebengebäude.

Wäre ich aus Gold, würde man mich in Kellern verstecken,
in lockerer Erde und zwischen kaputten Spielsachen,
die Väter würden mich vergessen, doch die Söhne
würden sich auf ewig an mich erinnern.

Wäre ich ein Hund, hätte ich keine Angst vor
Flüchtlingen, wäre ich der Mond, würde ich
mich nicht vor Todesstrafen fürchten.

Wäre ich eine Wanduhr,
würde ich die Risse in der Wand verdecken.

Schnell ist das Jahrhundert. Wir überleben die leichten Erdbeben,
indem wir in den Himmel schauen statt auf die Erde.
Wir öffnen die Fenster, um Luft hereinzulassen
von den Orten, an denen wir noch nie gewesen sind.
Kriege existieren nicht, weil täglich jemand
unser Herz verletzt. Schnell ist das Jahrhundert.
Schneller als das Wort.
Wäre ich tot, würden mir alle glauben,
wenn ich schweige.

Übersetzt von Alexander Sitzmann