Vera Burlak

belarusisch

André Böhm

deutsch

ЗЛАЧЫННЫЯ КАХАНКІ

Мы кахаліся,
а ў небе счарнелым
пруцянелі хмары,
і птушкі здраньцьвелыя
абсыпаліся на зямлю
зь сінімі вуснамі;
мы ня біліся,
мы абдымаліся,
а навокал усё распадалася
на зыходныя складнікі,
і ўсе пацыфісты навокал
раўлі і злаваліся;
мы не змагаліся –
мы цалаваліся,
а суседзі грукалі ў сьцены
шарамі чыгуннымі чорнымі
і крышылі на нас
збудаваньні Хрушчова і Брэжнева.
МЫ АДНО ЦАЛАВАЛІСЯ,
але ўсім здавалася,
што мы робім нешта горшае –
недазволенае і грэшнае;
МЫ АДНО АБДЫМАЛІСЯ,
але ўсе так абураліся,
быццам мы плявалі
на магілы тых, хто ім мілы;
МЫ АДНО КАХАЛІСЯ,
але нас прысудзілі да расстрэлу.
Напэўна, за тое,
што нас было трое.

© Вepa Бypлaк
Audioproduktion: Belarus PEN-Centre

VERBECHERISCHE LIEBHABER

Wir liebten uns,
und am schwarzen Himmel
erstarrten die Wolken,
Und die erstarrten Vögel
fielen zur Erde
mit blauen Lippen;
wir schlugen uns nicht,
wir umarmten uns,
und alles zerfiel ringsum
in die Bestandteile,
und alle Pazifisten ringsum
brüllten und erzürnten sich;
wir kämpften nicht –
wir küssten uns,
und die Nachbarn hämmerten gegen die Wände
mit gußeisernem Geschirr
und bewarfen uns
mit den Bauten von Chruschtschov und Breshnev.
WIR KÜSSTEN UNS NUR,
doch alle glaubten,
dass wir etwas Schlimmeres täten,
etwas Unerlaubtes, eine Sünde;
WIR UMARMTEN UNS NUR,
doch alle waren entrüstet,
als ob wir auf den Gräben
ihrer Nächsten tanzten;
WIR LIEBTEN UNS NUR,
doch man verurteilte uns zum Tode durch Erschießen.
Die anderen machten nicht mit,
denn wir waren zu dritt.

Aus dem Belarussischen von Andre Böhm