Beata Tarnowska
polnisch
מְשׁוֹרֵר
הַמּוֹרָה מְדַבֶּרֶת הוּא שׁוֹמֵעַ
אֵין שָׁם מִלִּים רַק מוּזִיקָה
שְׁנֵי עֵצִים מִתְנוֹדְדִים בַּחַלּוֹן
צוּרוֹת שֶׁל דְּיוֹ בַּמַּחְבֶּרֶת.
הוּא מוֹנֶה שׁוּב אֶת צוּרוֹת הַחֲלוֹם
שְׁנֵי עֵצִים הַמּוֹרָה מְדַבֶּרֶת
אֲהוּבָתוֹ סוֹגֶרֶת חַלּוֹן.
הוּא יוֹשֵׁב בְּשׁוּלֵי הַדַּף
עֵצִים מִתְנוֹדְדִים בַּמַּחְבֶּרֶת
לִבּוֹ סוֹבֵב עִם הַשָּׁעוֹן עַל הַקִּיר
וְעַכְשָׁו צִלְצוּל אַחֲרוֹן:
הוּא עוֹצֵם אֶת עֵינָיו שׁוֹמֵעַ
'אֵין שָׁם מִלִּים' הוּא רוֹשֵׁם.
Audioproduktion: 2010 Literaturwerkstatt Berlin
Poeta
Nauczycielka mówi on jej słucha
ale słowa znikają jest tylko muzyka
za oknem wiatr kołysze drzewa w zeszycie zasycha atrament.
On marzy: drzewa nauczycielka mówi
kochanka zamyka okno.
Patrzy na kartkę drzewa kołyszą się w zeszycie
serce wybija rytm zegara i nagle – dzwon:
zamyka oczy. Słyszy. Znikają słowa, pisze.