De zon komt op, steeds weer die Jakoetische zon,
die krakende, roestige kogel.
En de aarde dreunt als het zwarte goud, het groene goud
wordt opgepompt, de kaviaar met beide handen
wordt ingeblikt, de hongerige mond
in drieploegendienst wordt gevoed.
En ver van hier, ver achter de bergen,
ieder in beton gegoten
hol in de vorm van een huis,
waarin de kardemom, waarin de versgemalen koffie geurt,
waarin de neonbuis zoemt, waarin de zonnebank
licht en warmte geeft,
en iedere bewoner, iedere gemaakte glimlach boven
een gesteven kraag
zich voorbereidt op het leven van alledag, de controle van de boekhouding,
de sportieve middagjes, de lange met drank overgoten lunches.