LEZENN AR C’HANNAD

Brezeliñ

Troc’hañ ar c’hlemm gant ar c’hleze
Bageal war nerzh an huñvre
Degemer ar c’hannad gant ul lagad lemm
Kaout un teod rik ha reizh
Ijinañ ul lezenn gant ur framm dinamm
Dizoleiñ douaroù nevez e kalon ar speredoù
Silañ goell-toaz e bleud an empennoù
Kas ar gasoni gant las an amiegez
Kas ar chaloni gant chas an amezeg
Bezañ nevez-ganet ha ren war an douaroniezh
Kas ar bagoù da get dre an dour-red
Kas bagad ar bed e ti an talfaser
Klask soc’h an erv e tousmac’h an talabao
Klask nouenniñ ar bugel war tal e huñvreoù
Kas moue ar c’hezeg war kein ar c’harr-nezañ

Peoc’h !

© Bernez Tangi

[Over karstrender]

Over karstrender, groet til med græs, malet i dryppende olie,
steg jeg mur for mur ind i en mørk lysen: gennem

slugter, længere tilbage, end en seneres blik
trænger, drog en hyrde frem og tilbage, gravede huler, med

hovedet skjult i opsvulmede skorper. Endnu tusinde regntider,
til Baal vil gyde sæd på jordens tallerken, kvæg

vil være synligt gods, drøvtygget, rallen. Her ville vi
finde forbindende navne, verberødder: Dyr nærmer sig,

slikker vindstrå op, gisper vindstrå, fra røde næsebor
(månesegl) i en tæt bane af befugtet støv. Men et

blev hos en unge, som farverest ved randen
af en ikon diset varme, der når op til min pande.

Oversat af Henning Vangsgaard