Antony Heulin
französisch
[gwezhadoù, skorngrec'hennoù gevell ….]
gwezhadoù, skorngrec’hennoù gevell a zriva a-gevret. é heuliañ ar froudoù, é vont an eil get eben, éc’h ’n em ziankeniñ. é teuziñ hag é vont diàr wel.
e norzh pellañ ar bed e norzh pellañ ar bed
ur peñsead àr ur skorngrec’henn ur peñsead àr ur skorngrec’henn
é tec’hel a-zoc’h an douar skornet é tec’hel a-zoc’h an douar skornet
é triviñ èl un douar-bras nevez é triviñ èl un douar-bras nevez
e-talte e-talte
ur peñsead arall àr ur skorngrec’henn arall ur peñsead arall àr ur skorngrec’henn arall
disfiañs zo get an den a gouska fall ne verna d’an den a choma disoursi
a ziskreda a zinerva a zegasa da gousket
ar peñsead a sava ur gledourenn ar peñsead a sava ur gledourenn
get plankennoù kollet àr ar mor get plankennoù kollet àr ar mor
hag ur sklotur a sava-eñ hag ur vagig a sava-eñ
get ar c’hoad dilezet get ar c’hoad dilezet
àr vord ar skorngrec’henn ec’h azeza àr vord ar skorngrec’henn ec’h azeza
e voued pemdeziek e pesketa e voued pemdeziek e pesketa
a-benn evañ e lipa e zouar a-benn evañ e lipa e zouar
hag er goudor a-barzh e di koad e kouska hag er goudor a-barzh e di koad e kouska
doc’h e amezeg e sella pizh plijadur en deus é sellet doc’h an deizioù àr hirraat
hag e choma àr-evezh hag a-zoc’h an tommder zo daet gete
àrdreñv d’e sklotur koat e tenna vad é reiñ liv an arem d’e gorf
ha ne gleva ket an tommder hag é pellaat e valeadennoù
tamm ha tamm e teuza ar skorngrec’henn tamm ha tamm e teuza ar skorngrec’henn
met n’eus netra d’ober ar peñsead a sava e bakadoù
chom a ra é c’hedal a laka dour da deuziñ en ur bidon
àrdreñv d’e sklotur koat a laka boued en e vag koat
tamm ha tamm eo teuzet ar skorngrec’henn tamm ha tamm eo teuzet ar skorngrec’henn
ha beuzet eo ar peñsead hag ar peñsead zo aet àr ar mor
e-mesk darnoù a-strev trema un douar-bras arall
e sklotur koat àr e vagig koat
Aus: Tuléoù- Les Nénuphars
LORIENT: Lerat qui attend, Mai
ISBN: 2-9518261-2-5
[parfois, des icebergs jumeaux dérivent]
parfois, des icebergs jumeaux dérivent ensemble. suivent les courants, s’accompagnent, se rassurent. fondent et disparaissent.
à l’extrême nord du monde à l’extrême nord du monde
un homme naufragé sur un iceberg un homme naufragé sur un iceberg
qui fuient la terre gelée qui fuient la terre gelée
et dérivent en continent nouveau et dérivent en continent nouveau
face à eux face à eux
un autre naufragé sur un autre iceberg un autre naufragé sur un autre iceberg
l’homme se méfie et dort mal l’homme s’en moque
suspecte et s’énerve l’ignore et s’endort
le naufragé construit un abri le naufragé construit un abri
à l’aide de planches perdues en mer à l’aide de planches perdues en mer
et construit une clôture et construit un bateau
avec le bois qui reste avec le bois qui reste
il s’assoit au bord de l’iceberg il s’assoit au bord de l’iceberg
et pêche sa nourriture quotidienne et pêche sa nourriture quotidienne
lèche sa terre pour s’abreuver lèche sa terre pour s’abreuver
et dort à l’abri dans sa maison de bois et dort à l’abri dans sa maison de bois
il observe son voisin il se réjouit des jours qui rallongent
monte la garde et de la chaleur qui les accompagne
derrière sa clôture de bois en profite pour bronzer un peu
et ignore la chaleur et allonger ses promenades
l’iceberg fond peu à peu l’iceberg fond peu à peu
mais rien n’y fait le naufragé prépare son bagage
il monte la garde fait fondre de l’eau dans un bidon
derrière sa clôture de bois et avitaille son bateau de bois
l’iceberg a fondu peu à peu l’iceberg a fondu peu à peu
et le naufragé s’est noyé et le naufragé a navigué
entre les restes éparpillés jusqu’à un autre continent
de sa clôture de bois sur son petit bateau de bois