Kemal Küçükgedik 

Übersetzer:in

Şehitlerin mezar taşına ismi kazınmış bir havariysen,
Ben de arenada karşında duran havariyim.
Ben etini kemiğinden söküp parçalarken
İstediğin gibi cennet bahçelerini düşle.
Yapma bana. Bilirsin ikimiz,
Birlikte,
Bize biçilmiş rolleri oynuyoruz.
Yüksel ölümsüzlük göklerine, şevkle ve galebe
Biz ormanın aslanları
Dünyada kalıp
Azizleri yerken.

Kışın bir tren istasyonunda, uzun bir seyahatten döndüğümde
Seyyahlar için bir sinemada buldum kendimi
Ve garip bir film izledim.
Ben buraya gelmeden film başlamıştı,
Hiç bitmeyen bir film.
Ne zaman izlemeye başladığın farketmez.
Sahneleri hep tekrar ediyor
Hayatta olaylar nasıl tekrar ederse.

Kahramanlar hırsız maskesi takıyor
Ordular karda sürüklenerek şehre yaklaşıyor.
Yorgun atların çektiği arabaların önünde soytarılar.
Mumdan kanatlar takan adamlar boşlukta yüzüyor.
Kavuran güneşlerin altında
Böcekler gezegenlere doğru garip yollar kurmuş.
Birisi bir inci bulmuş ve tekrar kaybetmiş.
Ve biz kanıyoruz çarşaflarına
Seyyahların o ucuz bir gecelik otellerinin.

Ölü seyircileri yaşayan seyirciler.
Biri gelir, öteki gider.
Salon hep karanlık.
Filmimiz hiç durmadan devam ediyor.

Sokaklar asfaltlıydı
biz doğmadan önce
ve yıldızlar zaten vardı.
Yol kenarına yığılmış
yapraklar çürüyordu
İşçilerin boynundaki
gümüş kararıyordu.
Bir rüya boyunca,
uzuyordu kemikleri birilerinin.

Avrupa birleşiyordu,
biz doğmadan önce
ve saçları bir kızın
usulca saçılıyordu
dalgaların üstüne.

Kardeşim çıplak yürür, holde,
Bakire bahar gibi güzel,
Kuzuyu öldürür.
Aşkla

Yemek yer, imgeler düşleriz.

Kışların arasında kayaklar paslanır,
Gökyüzü aşağı çekilir,
Ve nemlenir.
Toprak çilekler doğurur.
Gece kadar sarı nilüferlerin arasında
Askerler aç bekler,
Temiz, saf bir bekleyiş.

Pencereler kapalı ve kilitli,
Dağlarda, ormanlarda patika izleri
O Coven Dağı, gökyüzü meleklerle kalabalık.

Ordu izleri, ekmek, ekmek
O sibyl, sertleşmiş rengi kır.
Hareketsiz, değişmeyen kaşıntı.

Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde,
Turku kopartır kendini başkasından,
İsimler iki buket asılı kalır,
Tırnak ufku tene çizer.
 
Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde
Parmaklar karışır oraya buraya ve buraya,
Eller saçtan örülü peçelere uzanır,
Sonsuzluğa renk verir sonsuz nefesler.
 
Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde
İpe sapa gelmez ışıklarda böcek sesleri
Gözler takılır bira göbeklerine,
Koltuk altları unutulmuş düşler biriktirir.
 
Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde
İlham olur ünsüzler ünlülere.
 
Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde
Kelebekler denizin tuzunu alır.
 
Çiçeğin güzelliğini gösterdiği yerde
Zaman taç yapraklara dövmeler çizer.

Kırmızı, dalgaların çağrısı.
Bayırdan aşağı bir çiçek kayar,
Yokuşa yayılır kokusu
Havada özgür ve sessiz.

Siyah, dalgaların gururu.
Gözler çalar umulmayanı
Tenimde taç yapraklarla
Kirpikleri yatıştırarak.