Sandro Huber 
Übersetzer:in

auf Lyrikline: 7 Gedichte übersetzt

aus: katalanisch nach: deutsch

Original

Übersetzung

[I quan el foc enceta el fred]

katalanisch | Pol Guasch

I quan el foc enceta el fred
diré què mor, quin és l’espai
           quin és l’espai si és habitable
diré la vall, diré la corba
           on és que acaba aquesta corba
diré el cavall, si és que té sang
si vol més aigua aquesta mar
           diré la mar, si vol més aigua
diré la fosca de l’obaga
           la seva neu, també el seu sol
diré el cim on tot s’ajunta
diré el fong, en llavi teu
           si el fong s’arrapa en llavi teu
i diré els ulls, envellutats,
mil glopades de lava i gel
com quan dibuixes estirada
           el meu perfl, el teu perfl
com quan el foc enceta el fred.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Und wenn die Kälte Feuer fängt]

deutsch

Und wenn die Kälte Feuer fängt

spreche ich von dem, was stirbt, davon wo Raum ist

wo Raum ist, ob er bewohnbar ist

spreche ich vom Tal, von der Krümmung

wo die Krümmung endet

spreche ich vom Pferd, ob es Blut in sich trägt

ob dieses Meer mehr Wasser will

spreche ich vom Meer, ob es mehr Wasser will

spreche ich von den Schatten der andren Seite

dem Schnee dort, und dem Sonnenlicht

spreche ich vom Punkt, worin alles gipfelt

spreche ich vom Pilz, auf deiner Lippe

ob der Pilz sich in deine Lippe krallt

und spreche ich von den Augen, samtweich,

tausend Stöße von Lava und Eis

wie wenn, hingestreckt, du zeichnest

mein Umriss, dein Umriss

wie wenn die Kälte Feuer fängt

Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Conduíem sota la pluja]

katalanisch | Pol Guasch

Conduíem sota la pluja,
de nit, tornàvem no sé d’on
encara — l’autopista era
un riu, dèiem: aquest camí
no ens durà enlloc. Sobtadament
vam encegar-nos amb el so
d’un tro, després la llum del llamp.
Vam situar-nos en un altar
des d’on tot ho vèiem: el lloc
exacte en què neix la descàrrega,
aquell angle del núvol que
crea la matèria informe.
Teníem el xassís vibrant d’electre,
el tro, el llamp, un crit enmig
la fosca de la nit, el groc
mig resseguint les vies mortes,
deixant de rastre pols lumínica
pel riu, tenyint-lo tot daurat,
ens dèiem: aquest camí no
ens durà enlloc.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Wir fuhren durch den Regen]

deutsch

Wir fuhren durch den Regen,

durch die Nacht, zurück

von weiß nicht mehr wo,

die Autobahn ein Fluss,

wir sagten uns: Dieser Weg

führt nirgends hin. Da

traf uns ohrenbetäubend

der Donner, gleißend der Blitz.

Wir fanden uns auf einem Altar

und überblickten alles: Die präzise

Stelle, wo die Entladung sich löst,

den Winkel der Wolke, der

die ungestalte Materie ausstößt.

Das Fahrgestell bebend unter Strom,

der Donner, der Blitz, ein Schrei

mitten in der Finsternis, das Gelb

so halb den toten Pfaden folgend,

hinter sich Spuren von leuchtendem

Staub auf dem Fluss, ihn vergoldend,

sagten wir uns: Dieser Weg

führt nirgendwohin.


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Tinc no només els secrets]

katalanisch | Pol Guasch

Tinc no només els secrets
que guardo al puny clos
des que vaig veure’t, sinó
també les sagetes preparades,
just sospeses entre l’aire,
congelades, apuntant-te;
també els dits gastats
d’assenyalar-te sempre
—que sempre és massa—
d’assenyalar-te el camí
que jo no vull i sempre
agafes —millor la daga
que el naufragi, vares
dir-me, però ni de talls
ni de marees puc parlar-te—,
i fuges camí enllà,
només secrets que guardo
al puny —ja no et serveixen—,
inhàbils, les sagetes cauen a terra,
i veig com te’n vas,
i lentament faig cloure
l’altre puny, com si em guardés
algun secret que ja no tinc
per oferir-te, ara que
marxes.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Nicht nur habe ich Geheimnisse]

deutsch

Nicht nur habe ich Geheimnisse

bewahrt in der geschlossnen Faust

seitdem wir uns nicht mehr sehn, sondern

auch die bereiten Pfeile in der Luft

gehalten, eingefroren, dich zum Ziel;

auch die Finger, müde davon

immer auf dich zu zeigen

– immer ist zu viel gesagt –

davon dir den Weg zu zeigen

den ich nicht will und du

immer nimmst – lieber Messer

als Schiffbruch, sagtest du

zu mir, aber weder von Schnitten

noch Gezeiten kann ich zu dir sprechen –,

und du gehst deines Weges,

nichts als Geheimnisse behalt ich

in der Faust – dir egal –,

ganz nutzlos, die Pfeile fallen zu Boden,

und ich seh dich ziehen

und balle langsam

die andere Faust, als hielte sie

irgendein Geheimnis, das ich nicht hab

ums dir anzubieten, jetzt da du

dahinbist. 


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Quan camino i és de nit]

katalanisch | Pol Guasch

Quan camino i és de nit,
duc la fama dins del pit,
que em guia com la llanterna,
com el fum, l’udol, el crit,
com una veu, dins, eterna,
la fulla verda, perenne,
el camí que jo no he escrit.
I la veu que diu: parlem-ne.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Wenn ich gehe und es Nacht ist]

deutsch

Wenn ich gehe und es Nacht ist

trag ich in der Brust die Flamme

die mich wie die Laterne führt,

wie Rauch, ein Jauln, ein Schrei

und, drin, für immer, eine Stimme,

ein Zweig vom Immergrünen,

ein Weg, den ich nicht schrieb.

Und die Stimme spricht: reden wir.


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Hi ha]

katalanisch | Pol Guasch

Hi ha
una manera de fer que va més enllà
d’aquesta nostra forma d’assenyalar
els buits que deixen les coses quan les fem
desaparèixer. Hi ha l’arquitectura d’aire
que el talp forada sota terra. I la ceguesa
amb què obre camins desconeguts. Així
podríem nosaltres assenyalar les coses
quan encara hi són: amb la mateixa sort
amb què el corc habita dins
un moble que ha desballestat
inquietament.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Es gibt]

deutsch

Es gibt

Arten, das Seine zu tun, die tiefer greifen

als diese unsere Weise, Lücken auszustellen,

hinterlassen von Dingen, für deren Verschwinden wir

verantwortlich sind. Es gibt die Architektur aus Luft

die unter Tag der Maulwurf vorantreibt. Und die Blindheit

mit der er ungekannte Wege auftut. So

könnten wir hinzeigen auf die Dinge

solang sie noch da sind: mit demselben Glück

mit dem ein Holzwurm wohnt

in einem Möbel, das er, rastlos,

ausgehöhlt hat.


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Jo et diria, amiga meva]

katalanisch | Pol Guasch

Jo et diria, amiga meva,

que no hi ha ni risc, ni mort, ni vida, ni tan sols un altre astre on
puguem desfer el camí i plantar de nou els plataners, plantar de nou les
buguenvíl·lies, plantar de nou arrels molt fondes i fruits sucosos de

vellut que facin els dies molt més amples i les nits molt més brillants;
però si no hi ha ni risc, ni mort, ni vida, ni tampoc un altre oceà on
sucar el cos i no enfonsar-se, ni un altre cel on respirar i no desfer-se,
escolta’m bé que sols vull dir-te:

agafa fort aquest no-viure i el seu arrossegar-se pels camins, agafa’l fort
i digues vine, vine amb mi fns a la fondària del glaçar, fns a l’esvoranc
del precipici, fins a l’entrada del volcà, fns a la punta d’aquell llamp. I
quan siguem just en el límit:

deixem-nos anar la mà.

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Ich würde zu dir sagen, Freundin]

deutsch

Ich würde zu dir sagen, Freundin,

 

dass es die Gefahr nicht gibt, noch Tod oder Leben, noch nicht mal einen anderen Stern, wo wir den zurückgelegten Weg zunichtemachen und die Platanen neu pflanzen, die Bougainvillen neupflanzen, tiefe Wurzeln neupflanzen könnten und samtene, saftige

 

Früchte, um Tage zu dehnen und Nächte leuchten zu lassen; aber wenn es die Gefahr nicht gibt, noch Tod oder Leben, noch einen anderen Ozean, um darin einzutauchen mit dem Körper ohne unterzugehen, noch einen anderen Himmel, der uns atmen ließe ohne uns aufzulösen, hör mir gut zu wenn ich dir nur sage:

 

halt dich fest an dieses Nicht-Leben, dieses mühsame Fortkommen, halt es fest und sag, komm, komm mit mir bis zum Grund der Gletscherspalte, bis dahin wo der Abgrund sich auftut, bis zur Öffnung des Vulkans, bis dahin wo dieser Blitz einschlägt. Und beim nächsten, dem Schritt über die Grenze:

 

lass die Hand los.


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber

[Casaré els dies moribunds]

katalanisch | Pol Guasch

Casaré els dies moribunds —hi haurà ferida—,
la porta s’obrirà —la llum més clara—,
i el rostre sense forma —una brasa—
farà que es fongui el plor a sobre el marbre.
La desfeta, una envestida, recordar:
hi ha mirada enllà
una claror
on agafar-se?

© LaBreu Edicions
aus: Tanta gana
Barcelona: LaBreu Edicions, 2018
Audio production: Institut Ramon Llull

[Ja, ich will die siechen Tage]

deutsch

Ja, ich will die siechen Tage – ja, auch die Wunden –

die Tür wird aufgehn – helleres Licht –

und das ungestalte Gesicht – diese Glut –

wird die Tränen auf den Marmor fließen lassen.

Die Niederlage, ein Übergriff, merke dir:

Gibt es dort

eine Helligkeit,

die Halt gibt?


Aus dem Katalanischen übersetzt von Sandro Huber