Lee Kuei-shien 

Übersetzer:in

sana uzak mı ben? sayılmaz
otobüs artı vapur artı tramvay

sana yasak ben, büyütmeyelim
ne zaman baksam gözlerine
yeni kazılmış bir tünelin diğer ucu

sana çocuk ben, olsun
seviyorum yanında şımarmayı

sana endişeli ben, biliyorum
bazen büyütüyorum öğretmenim

sana eğimli ben, sakın kıpırdama
bir dalga diğer dalgaya nasıl karışırsa

sana hem sabah hem akşam ben
kararsızlığın hınzır tilkisi

sana kederli ben,
geç tanışmış sayılmayız değil mi?

sana sıkıntı belki ben,
baştan başlayabilecek misin?

sana boş beyaz bir kâğıt ben
ve demin açılmış kalemin ahşap kokusu

sana şimdi ben,
tamirden alınmış bir saatin hevesi

sana sonra ben, sana hep, sana sen

sana haydi ben,
eminsin değil mi?

sana ben
sorduğum basit bir soruyum.

ters çevirip kaçtığında küçük kız
gökyüzünü ilk kez görür kaplumbağa

brecht olsa şöyle sorardı:
anlamadan heveslenenlerle, anlayıp susanların nedir farkı?

beckett’a göre,
büyük bir fırsat kaçırıldı

kemal türkler’e göre,
hayır onlar planlamamıştı

anılara göre,
inanılmıştı inanılması güç bir güzelliğe

devrimlere göre, meşruydu her devrimci eylem

anneannemle konuşacak olsam,
“bırak bu işleri artık”

asıl merak ettiğim,
muhabirlerle mürettipler kızmışlar mıydı işgalcilerine?

mürettiplere göre,
toplatılacağı kesin bir kitabın trajik sonuydu verdikleri ilham

muhabirlere göre,
sansürlenmeye mahkûm flaş bir haber

masalara göre,
üzerlerinde konuşma yapılmasını yadırgamışlardı

baskı kalıplarına göre,
pencereye çakılmak hoşlarına bile gitmişti

gri sakallı bir dev
tutmuş çay servisi yapıyordu

korkularına göre,
bu iş bir an evvel biteydi iyiydi

duygularına göre,
uzun bir eylem halayı gibi
kat kat olmuştu bile onlar

brecht’e dönersek,
işgalciden işgalciye fark vardır derdi
purosunu yakmadan evvel