Astrid van Baalen 
Übersetzer:in

auf Lyrikline: 6 Gedichte übersetzt

aus: niederländisch nach: englisch

Original

Übersetzung

Wat ik zag vandaag:

niederländisch | Jeroen Theunissen

Ik zag een lief die deuren sloot,
brood en zoetigheid at en wachtte,
doezelde in een voertuig in zon
en woorden sprak met een stoelenman.

Ik zag een uilenbril op een rood bed,
een programma over weeskinderen en
een fles bronwater naast de televisie,
wortelen, dikke boeken die ik las.

Ik zag de waterkraan druppen in overwinning,
ik zag een held die een berg
van rood, bruin, oranje, groen en grijs beklom,
helden! Ik zag geritsel amper.

Ik sloot ogen even en daverde
van netnietniets naar netnietzwart.

Ik zag de krant met meningen
van ideologen, ik zag de jonge vrouwen
en hun gelakte teennagels onder andere.

Ik zag gras, huizen, wind, een computer,
mensen in een zwembad, een mooie dans,
ik zag de trui die ik later aantrok tegen de kou.
Het is wat ik zag vandaag.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff-Manteau, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

What I saw today

englisch

I saw a lover locking the doors,
eat bread, sweetmeats and wait,  
doze off in a car in the sun and
chatter with a lounger man.  

I saw a pair of owlish spectacles on a red bed,
a programme on orphaned children and
a bottle of mineral water next to the telly,
carrots, tomes that I read.

I saw the tap drip with victory,
I saw a hero climbing a mountain
of red, brown, orange, green and grey,
heroes! I barely saw the rustling.

I briefly closed my eyes and bellowed    
from almost notnothing to almost notblack.

I saw the paper full with the opinions
of idealists, I saw the young women
and their painted toenails, I saw etc.

I saw grass, houses, wind, a computer,
people in a swimming pool, a beautiful dance,
I saw the jumper I would later wear against the cold.
That is what I saw today.

Translation: Astrid van Baalen

Voor een eenzame vrouw:

niederländisch | Jeroen Theunissen

Als alle levende wezens verwant zijn,
bijvoorbeeld de haring en de amoebe,
waarom ben je eenzaam?
Je moet niet huilen, mevrouw!
Ik bijvoorbeeld bouwde door de eeuwen
en bouwde en bouwde, ik bouwde
in de tijd, brak af en herbegon.
Er zijn bijvoorbeeld vleermuizen, mevrouw,
die door echolocatie alles waarnemen
dankzij geluiden zo hoog dat geen mens ze hoort.
Er zijn onwaarschijnlijke dimensies
in de kosmos, mevrouw, fascinerende
dimensies die wetenschappers onderzoeken.
Ik werk aan een allestheorie.
Op Vuurland leefden de Yamana’s naakt
bij vriesweer, ik heb een woordenboek
met 32.000 termen in hun taal. Is het niet
alleen maar kijkslordigheid?
Het is allemaal wonderlijk, mevrouw.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff-Manteau, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

For a lonely woman:

englisch

If all living beings are related,
for example the herring and the amoeba,
why then are you lonely?
Don’t cry, missus!
I, for example, built through the ages
and built and built, I built
in time, dismantled and began again.
There are bats, for example, missus,
who detect everything through echolocation,
thanks to a pitch so high no human can hear it.
There are improbable dimensions
in the cosmos, missus, fascinating
dimensions which scientists research.
I’m working on a GUT-theory.
On Tierra del Fuego, the Yaghan lived naked
in the frost; I have a dictionary
with 32.000 phrases in their language.
Isn’t that just slipshod-observation?
It’s all very weird and wonderful, missus.

Translation: Astrid van Baalen

schets:

niederländisch | Jeroen Theunissen

De ventilatordame praat
met ogen in haar plant.
Ze heeft dus ogen in haar plant.
Ze praat, er zijn vriendinnen.
Er is geen zomer of jeugd,
er is dit café, er zijn vriendinnen,
bedrogen door uitlaatgassen
en flexibiliteit.
Ze beweegt dan
zoals men sinaasappels
betast, bespeelt, behandelt
met vingers.
Ze beweegt in een tekening.
En ze glimlacht.
Het is in orde, zegt ze.

En de spaarlampman vraag zich af
waarom ze beweegt. Hij belt net
omdat hij telefoon heeft.
Hij wil weg, de dagen hadden
hem mee moeten nemen
naar een ander gebied.
Men spreekt er Italiaans.
Soms wil hij niet weg maar blijven.
En zij praat met ogen in haar plant.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

Sketch:

englisch

The ventilator-lady talks
with eyes in her plant.
Yes she has eyes in her plant.
She talks, there are friends.
There’s no summer or youth,
there's this cafe, there are friends,
hoodwinked by exhaust fumes
and flexibility.
She then moves
like one peels oranges:
primps, plays
with fingers.
She moves in a drawing.
And she smiles.
It’s all right, she says.

And the low-energy light bulb man
wonders why she moves. He only calls
because he has a telephone.
He wants to leave, the days
should have taken him
to another land.
Where people speak Italian.
At times he doesn’t want to leave but stay.
And she talks with eyes in her plant.

Translation: Astrid van Baalen

In de ruimte

niederländisch | Jeroen Theunissen

1.

Ik, eenendertig, blakend van kracht en gezondheid,
van vreugde en woede, trok in de ruimte,
keerde naar de ruimte terug. Ik, man van de lege
sleutelgaten, vond een bestemming.

Ik reisde in de ruimte, werd ruimtetoerist,
ik ging te voet in de ruimte. Ik vertrok
op een vijfentwintigste oktober,
mijn huis kermde slapeloos landschap.

Mijn ogen vloeiden over eerste bewoners,
ik zag tennisvelden ver, en ik werd optimist,
ik werd ruimtetoerist, op de Kortrijksesteenweg
en de E 17 was de lucht een witte vliegtuiglijn.

Jij maan at laatste witte kevers,
jullie lampen waren niet aan,
jij zon stofte woningen af
en de wijsheid telde haar geld.

En ik kwam aan café sportvrienden brasserie,
ik pelgrim. En in mijn rugzak had ik gestopt:
lavendel, marjolein, melk, grond, een handdoek,
een broek, schoenen, een trui, proviand,

adressen van mogelijkheden, ik nam een lied
van de tsjif tsjaf mee, een lied van de dancing queen,
een lach van vers sinaasappelsap, en ik nam een tent
en een slaapzak mee, ik vergat het compas.

Ik stuurde een mailtje naar newsletter punt com,
naar Abdelkarim, naar Jozef en Katja,
naar Anne-Katrien, naar Cecilia en Nadia,
naar Wieme en Veerle en Ingrid en Els,

naar Walter en Pieter en Piet en Nel,
naar Wouter, Kees, Hans, Karim en Willem-Jan,
naar tantes en nonkels, naar werkgever en arts,
ik schreef: ik vertrek, lieve mensen,

maar jullie krijgen bericht van mij uit de ruimte,
ik stuur jullie zeker een mail als daar in de ruimte
mogelijkheid toe is. Want ik had muren verlaten,
de zee verlaten en de bergen, zonder heimwee,

op expeditie, ik had een ticket op zak
voor andere oorden en ik had ook een retour,
de toekomst bestond, lag in handen als een knoop
in een laken, mevrouw ik liet u dus achter.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

Up in space

englisch

1.

I, at thirty-one, glowing with health
and strength, with joy and with anger,
left for space, returned to space. I, man
of empty keyholes, found a destiny.

I travelled through space, became a space
tourist, I went on foot through space. I left
one fine twenty-fifth of October,
my house groaned sleepless landscape.

My eyes coursed across the earliest inhabitants,
I saw tennis courts, became an optimist,
a space tourist, on the Kortrijksesteen road
and the E 17 was the air a white aircraft line.

You moon ate the last white beetles,
your lights weren’t turned on,
you sun dusted off houses,
wisdom counted her pennies.

And I went to the pub sports friends eatery,
pilgrim me. And in my backpack I carried:
lavender, marjoram, milk, earth, a towel,
trousers, shoes, a jumper, provisions,

addresses of promise, I took with me a song
of the chiffchaff, a song of the dancing queen,
the laughter of fresh oranges and I brought a tent
and a sleeping bag, forgetting the compass.

I send an email to newsletter dot com,
to Abdelkarim, to Jozef and Katja,
to Anne-Katrien, to Cecilia and Nadia,
to Wieme and Veerle and Ingrid and Els,

to Walter and Pieter and Piet and Nel,
to Wouter, Kees, Hans, Karim and Willem-Jan,
to aunts and uncles, to my employer and GP,
I wrote: I’m off, dear people, I’m leaving -

but you will receive my news from space, I will
write you an email for sure if I can get a connection
up there. Because I had abandoned walls, abandoned
the sea and the mountains, without homesickness,

on the expedition, I had a ticket in my pocket
for places elsewhere and I had an option to return,
the future was there, lay in my hands like a knot
in a sheet: missus I turned my back on you.

Translation: Astrid van Baalen

Een lief:

niederländisch | Jeroen Theunissen

Mijn lief waste bloemen
met hout en met stenen,
zij danste een grotere trap
naar beneden.

Bakte in ovens
haar kleren van deeg,
kroop in mijn vingers
als in hoopjes verleden.

Ach, was ze zo stil
als de prenten van muren
met de mortel in huis.

Maar ze smeekt om zeep
en om afwas en buren
en een film op de buis.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

A sweetheart:

englisch

My sweetheart washed flowers
with wood and with stones,
she came dancing down
in bigger steps.

Baked her clothes
from dough in ovens,
crept in my fingers
as in the stacks of the past.

Oh, were she as quiet
as the engravings of walls
with the mortar at home.

But she begs for soap
and for washing and neighbours
and a film on the box.

Translation: Astrid van Baalen

Augustusland

niederländisch | Jeroen Theunissen

Wij zouden gaan wonen in schoonheid
van augustus, surfend op het net vonden
we de plek, spraken zacht, medelijden
zouden we met die anderen hebben.
Die dwazen, die maar werkten. En er
zou ook regen zijn maar vooral veel zon.
En we zouden weten welke maand
in augustusland past.
Zwerven zouden wij door wat ons langzaam
en dagelijks overstijgt, seizoenen,
de ochtend eten, drinken, jeugdig en rijp.
En ten slotte zouden we de boel
kort en klein slaan, we zouden spelend
na de vernieling terugkeren.

© Jeroen Theunissen
aus: Het zit zo
Antwerp: Meulenhoff, 2009
Audio production: Flemish Literature Fund, Antwerp, 2012.

Augustland

englisch

We were to live in the beauty
of August, surfing the Web we found
that place, spoke softly; we’d reserve
our pity for others. Those fools
who only worked. And there’d
be rain but predominantly a lot of sun.
And we’d know which month fitted
in Augustland.
We’d roam through that which slowly
transcends us day by day, the seasons,
eating our mornings, drinking, youthful
and ripe. And in the end we would smash
the whole place up: we would return
after the devastation, playing.

Translation: Astrid van Baalen