Thomas Möhlmann
Voorraad
Voorraad
Op de ene ochtend gebeurt het ene, op de andere
het volgende, er gaan uren voorbij zonder dat ik
aan je denk de laatste tijd, ik raap ze tussen de dagen
op en plak ze in met uiterste zorgvuldigheid. Als
ik een week bijeen heb, verspil ik geen moment meer
en zoek ik glinsterend inpakpapier voor je uit. Dit dus
gaat aan ons voorbij, elke morgen voor de eerste koffie
een seconde zonder gedachten, een weg zonder wielen
nog, het strelen van je eigen huid voor je weet dat je het
zelf bent, een kus op je eigen linkerschouder, ergens
anders waren je lippen naar op zoek, iemand anders
draagt de blos die jij had willen kweken maar je richt
je nieuw en sterk weer op, een nacht die je niet lustte
achterlatend, onaangebroken tijd tegemoet.