Jurgita Jasponytė

І

Малітва паляўнічага

Г.Ж.

Калі моліцца паляўнічы

нічога

марна не праліваецца на зямлю

ані рыку, ані гуку

калі моліцца паляўнічы

зьвярыны слых рассыпаецца на аскепкі

калі моліцца паляўнічы

яго дзіця

ходзіць уздоўж ракі

алянят драўляных

водзіць за сабой табункі

яго маці

не чытае сьлядоў паляўнічага

дні навылёт

а спакойна

шые ахоўныя кажушкі

дашыўшы, адгрызае

зьвярыную жылу

і тады ў паветры 

колам

паўсюдна

пульсуюць злучкі

і ніхто больш не памірае

а проста мяняе аблічча

паляўнічы канчае маліцца.

ІІ

Вужыная матка

Я маці

я шыю ляльку

сама сабе раны цырую

нацягваю цеціву

і глыбока 

пускаю стралу я

голка мая

сьлюду працінае, душу, думку

і сьцякае сьцежка крыві

і ўцякаюць маланкі*

ў высі

па садзе

які нехта ладна так пасадзіў

ці, бадай вышыў

вялікім возам

трыма сёстрамі і стажарамі

з іголкі

сьцякае нітка крыві

калі б злавіла

бадай была б яна голай

адчуваю

як стоеным туманам лясным

віруе грудная клетка

па Сьвятым возеры прыплываю я 

вужыная матка

---

^{*У арыгінале аўтарка далучае да верша зацемку: “Malankos – так на дыялекце ўсходніх аўкштойтаў-віленчукоў называецца зарніца (маланка бяз грому)” (заўв. пер.).}

ІІІ

Лісіца

Ня ведаю, ці твая я лісіца,

ня ведаю, хто запускае цячэньне

я проста прыглушаны колер зямлі,

што ярчэе з прыходам восені

усё было даўно вечна

вечна можаш ня бачыць

не адчуць ня можаш

пустэчы

пакуль падае лісьце, адкрываецца ўсё

які поўны час

і якое цячэньне

я ўжо ведаю, што твая я лісіца

і на паляваньні

як на вайне

можаш даверыцца мне.

I.

Gebet eines Jägers

Wenn ein jäger betet

so gibt es kein

grundlos hinuntergegossenes 

flüstern, keinen laut

wenn ein jäger betet

birst das gehör des tieres

wenn ein jäger betet

züchtet sein kind

am flussufer

eine lebendige herde

kleiner holzhirsche

seine mutter

folgt einige tage lang nicht 

den fußstapfen des ausbleibenden jägers

ruhig

in den schützenden pelzmantel gehüllt

durchbeißt

die ader des tieres – 

es entsteht

eine pulsierende verbindung

herum 

überall

und niemand stirbt mehr

sie ändern nur ihre gestalt

der waidmann beendet sein gebet.

II.

Die Mutter der Natter

Ich bin eine mutter

die eine puppe näht

sich selbst die wunden stopft

ich spanne den bogen

und den pfeil

stecke ich tiefer hinein

meine nadel

durchsticht den stein, das gedächtnis, den gedanken –

der blutpfad läuft hinunter

ein wetterleuchten über dem garten

den jemand perfekt angelegt hat

vielleicht gestickt

auf dem bären

dem orion und dem siebengestirn

über die haut

läuft eine blutnaht –

wenn ich sie erwischte

wäre sie wahrscheinlich nackt

ich spüre

in meinen lungen rauscht

der sich hereinschlängelnde heidenebel

den see des Heiligen überquere ich

die mutter der natter.

III.

Der Fuchs

Ich weiß nicht

ob ich dein fuchs bin

ich weiß nicht

was den fluss strömen lässt

ich bin nur die ruhige farbe der erde

immer klarer gegen die herbstzeit

alles ist schon ewig her

ewig kannst du nicht sehen

du kannst nicht fühlen 

die leere

beim blätterfall bricht alles auf

was für eine volle zeit

und was für ein strom

ich weiß schon

dass ich dein fuchs bin

und auf der jagd kannst du dich

wie im krieg

verlassen.

I

Modlitwa myśliwego

              _{G. Ž.}

Kiedy myśliwy się modli

żaden szept, żaden dźwięk

nigdy

nie wsiąka w ziemię daremnie

kiedy myśliwy się modli

słuch zwierzęcia pęka

kiedy myśliwy się modli

jego dziecko

wypasa nad rzeką

chmarę

drewnianych jelonków

łowca od kilku dni nie wraca

matka

nie wyrusza jego śladem

spokojna

ubrana w ochronne futro

przegryza

żyłę zwierzęcia

rodzi się

pulsująca jedność

wokół

wszędzie

nikt nie umiera

zmienia się jedynie forma życia

łowca kończy modlitwę.

V. 2011 09 02

II

Wężowa macocha

Jestem matką

szyję lalkę

sama ceruję swoje rany

naciągam cięciwę

i strzała

wbija się głębiej

moja igła

przeszywa kamień, pamięć, myśl –

płynie strużka krwi

małanki* latają

po ogrodzie

ktoś go starannie zaplanował

wyszył na nim

koła Wielkiego Wozu

psy Oriona i plejady

czerwony ścieg ucieka

przez skórę

gdybym go złapała

pewnie byłby nagi

czuję

jak mi w płucach szumi

skłebiona mgła lasu

Przepłynę święte jezioro ja

wężowa matka.

Z. 2013 09 01

^{* Małanka – w niektórych gwarach określenie na błyskawicę bez grzmotu}

III

Lisica

Nie wiem, czy jestem twoją lisicą

nie wiem, kto uwolnił żywioł

jestem tylko barwą ziemi

wyraźnieję wraz z jesienią

wszystko było wieki temu

wieki możesz nie dostrzegać

pustki

nie poczuć nie możesz

lecą liście i otwiera się wszystko

–––––––

jaki pełny czas

i jaki potężny żywioł

już wiem, że jestem twoją lisicą

a polowanie

to bitwa

w której możesz na mnie liczyć.

V. 2013 wiosna – 09 28