Tanja Kragujević

Du bist die am besten überprüfbare
Wahrheit über mich.

Du bedeckst meine Schultern
mit einem Mantel
den es nicht mehr gibt.

Und das ist der ganze Sinn
dieser Erinnerung.

Dass die Bewegung
deiner Hände
meinen Körper erschafft.

Du fängst
eine goldene Sekunde
des Regens aus meinem Auge auf.

Eine Welle vom Grund.

Wo ein Baum wächst.
Ein Haus unter dem Himmel
deiner Seele.

Tú eres la verdad sobre mí
más comprobable.

Cúbreme los hombros
con el abrigo
que ya no existe.

Y ése es todo el sentido
de este rememorar.

El que el movimiento
de tus manos
haga mi cuerpo.

Captas
el segundo de oro
de la lluvia de mi ojo.

La ola del fondo.

Donde crece el tronco.
El hogar al aire libre
de tu alma.

Tu es la plus vérifiable
vérité sur moi.

Tu entoures mes épaules
par un manteau
qui n’existe plus.

Et c’est là tout le sens
de cette réminiscence.
 
Le fait que le mouvement
de tes bras
fait mon corps.

Tu saisis
le seconde dorée
de la pluie de mon œil

La vague de fond.

Où pousse le tronc.
La demeure au-dessous du ciel
de ton âme.

Tu sei la verità
più accertata di me.

Mi cingi le spalle
con un cappotto
che non esiste più.

Ecco tutto il senso
di questo ricordo.

Il fatto che il movimento
delle tue mani
fa il mio corpo.

Afferri
un secondo d’oro
della pioggia del mio occhio.

Ostaggio del fondo.

Dove cresce l’albero.
La casa sotto il cielo
della tua anima.

Εσύ είσαι η πιο αποδεικτική
αλήθεια για μένα.

Τυλίγεις τους ώμους μου
μ΄ένα παλτό
ανύπαρκτο πια.

Αυτή είναι όλη η έννοια
τούτης της υπενθύμησης.

Το ότι η κίνηση
των χεριών σου
πλάθει το σώμα μου.

Πιάνεις
την χρυσή στιγμή
της βροχής του ματιού μου.

Το κύμα του βυθού.

Οπού μεγαλώνει το δένδρο.
Εστία κάτω από τον ουρανό
της ψυχής σου.

Du är den mest beprövade
sanningen om mig.

Du omfamnar mina axlar
med kappan
som inte finns mer.

Och det är hela meningen
med denna erinran.

Den att dina
händers rörelse
formar min kropp.

Du griper
den gyllene sekunden
i mitt ögas regn.

Djupets våg.

Där trädet växer.
Din själs hem
i himlen.

Te vagy a legleellenőrizhetőbb
igazság rólam.

Vállamat átöleled
egy kabáttal
mely nincs többé.

És e visszaemlékezésnek
ez az egyetlen értelme.

Az hogy testem
két kezed
mozgásából áll.

Elkapod
szemem esőjének
arany másodpercét.

A mélység hulláma.

Ahol a fa nő.
Egy otthon lelked
égboltja alatt.

あなたはもっとも確かな
私についての真実

私の肩を抱く
あなたのコート
いまはもうない

それがすべての意味
この思い出の

あなたの腕の
動きが
私の身体を作るということ

あなたは掴む
黄金の瞬間を
私の眼の雨の

奥底の波

幹の育つところ
空の下の住まい
あなたの心の