Jan Kaus

THANK YOU.
For me not being blind –
not night-blind, not color-blind.
Thank you for me not being deaf,
nor dumb, nor deaf and dumb.
Oh, thank you for me still having
fingers – for not having had
to work in a sawmill
or a bomb-filled crater;
for not having had to sleep
in a nuclear power plant
or a pickpocket-packed train station.
Thank you for me having
legs and for not having a
facial twitch; for not having
any kinds of awful illnesses
or dreams.
Thank you.

But I’ve sure been unlucky in life!

JE REMERCIE
de ne pas être aveugle,
ni héméralope, ni daltonien.
Je remercie de ne pas être sourd,
ni muet, ni sourd-muet.
Oh je remercie d’avoir encore
mes doigts, de ne pas avoir dû
travailler dans une scierie
ou dans un cratère plein de bombes,
de n’avoir pas dû dormir
dans une centrale nucléaire
ou dans une gare envahie de clochards.
Je remercie d’avoir
des jambes, et un visage
sans convulsions, de ne pas être atteint
par toutes sortes de maladies horribles,
de ne pas faire de cauchemars.
Je remercie.

Mais je n’ai pas eu de chance dans la vie !

BEDANKT.
Dat ik niet blind ben
niet nachtblind, niet kleurenblind.
Bedankt dat ik niet doof ben
of stom of doofstom.
O, bedankt dat ik vingers
heb – dat ik nooit
aan een zaagslee
of in een krater vol bommen
heb hoeven werken
en dat ik nooit in een atoomstation
of op een station vol zwervers
heb hoeven slapen.
Bedankt dat ik
benen heb en geen tics
in mijn gezicht, dat ik niet
allerlei enge ziektes
of dromen heb.
Bedankt.

Maar het zit me niet mee in het leven!