Roger M.J. De Neef
[Soms vertaal ik de bomen]
[Soms vertaal ik de bomen]
Soms vertaal ik de bomen
De koorts van de wind
Een oudere stem die aan mijn lichaam proeft.
Maar kijkend naar je lippen
Gedenk ik de ruimte
De ruimte die rimpelt als een vader.
Ook het oor een oorsprong gelijk
Is mij dierbaar en in de eeuwen oud.
Telkens de wereld mij opent
Onhoudbaar en doof als graan
Ondervraag ik het licht en sneuvel.
Van de vermoeidheid de moeder
En even nadrukkelijk de mateloze nacht,
Zo draag ik
Met handen die mij nauwelijks hebben gekozen
De verwondering in u binnen
Niets. Niet vermoedend
Hoe een vrouw zich vermengt met het bloed van een vogel.