Alexej Parschtschikow (Алексей Парщиков)

Uns scheint, er liegt im Wasser wie ein Schützengraben ausgehoben.
Und taucht er auf, so drückt er eine Welle aus der Flut.
Bewusstsein, Fleisch – als ob sich alles eng zusammenzöge.
Dem Hinterzimmer gleicht er, das direkt zum Mond hinführt.

Du tauchst die Hand ein – in den Unterwassergassen
beginnen sie mit dir zu reden, aus deiner Hand wird weisgesagt.
Dann zappelt König Fisch im Sand – erstarrt als dumpfes Klatschen.
Ein plötzlich zugedicktes Schloss, in dem ein Schlüssel stakt.

On le dirait creusé dans l’eau comme une tranchée.
Il hisse en remontant la vague sur son dos.
Conscience et chair se resserrent. Il est passage noir,
escalier de service de la chambre à la lune.

Si tu trempes la main dans les rues aquatiques,
quelqu’un te parlera pour lire ton destin.
Le roi poisson se débat sourdement sur le sable,
se fige, telle une clé dans sa serrure enflée.

Թվում է՝ ջրում խրամատ է փորված:
Լողալով գծում է ալիքներ փշոտ:
Ուշքն ու մարմինը սեղմված են իրար:
Ասես նա ելք է՝ ննջասենյակից՝ լուսին երկարող:

Թե ձեռքդ սուզես՝ ստորջրյա երկրում
կխոսեն քեզ հետ՝ գրով ձեռնափիդ:
Ափին թփրտում է արքա-ձուկը թունդ
եւ սառչում, ինչպես բերդի բանալի: