Charles Simic

Es tut mir weh, wenn ich sehe, wie die alte Frau
Vor dem Lebensmittelgeschäft besorgt auf ein paar Münzen schaut –
Wie schnell vergesse ich sie, als mein eigener Kummer mich
Wieder packt – eine Freundin an der Schwelle des Todes
Und die Erinnerung an die gemeinsam verbrachte Nacht.

Danach war so viel Liebe in meinem Herzen,
Ich hätte nackt auf die Straße laufen können,
Überzeugt, jeder würde meine Tollheit und
Mein Bedürfnis verstehen, über das grausame
Und schöne Leben zu sprechen,

Doch ich tat es nicht – trotz der überwältigenden Beweise:
Eine Krähe auf der Straße über ein totes Eichhörnchen gebückt,
Die blühenden Fliederbüsche in einem Hof,
Und der Anblick eines Hundes frei von Ketten
Beim Durchstöbern der Mülltonne eines Nachbarn.

Мне больно видеть, как взволнованно старуха
Перебирает мелочь перед продуктовой лавкой, —
Как быстро я о ней забуду — стоит горю моему
Меня тряхнуть опять: подруга на пороге смерти,
И в памяти та ночь, которую мы провели вдвоём.

И после так я переполнен был любовью,
Что мог бы голым выбежать на улицу,
Не сомневаясь: понимает каждый встречный
Моё безумие и жажду всем поведать
О том, как жизнь жестока и прекрасна,

Но я не сделал этого — хотя свидетельств было
Хоть отбавляй: за гаражом цвела сирень,
Ворона медлила над дохлой белкой у дороги,
Собака, соскочившая с цепи,
Обследовала мусорный бак соседа.

İçimi acıtıyor bir bakkalın dışında birkaç bozuk para için
Bekleyen üzgün bir yaşlı kadın görmek –
Ne çabuk unutuyorum onu kendi derdim
Yine bulurken beni – ölümün eşiğindeki bir arkadaş
Ve birlikte geçirdiğimiz gecenin anısı.

Kalbimde çok sevgim vardı sonra
Kendimi çıplak atabilirdim sokağa,
Karşılaştığım herhangi birinin çılgınlığımı ve
Onlara hayatın hem acımasız hem güzel olduğunu
Söyleme ihtiyacımı anlayacağından emin bir biçimde,

Ama yapmadım – karşı konulmaz kanıtlara rağmen:
Yolda ölü bir sincabın üzerine eğilmiş bir karga,
Bir bahçede çiçek açan leylaklar,
Ve bir komşunun çöp kutusunu karıştıran
Zincirinden kurtulmuş bir köpeğin görünüşü.

Custa-me ver uma velhota a afligir-se com
Umas moedinhas à porta da mercearia —
A rapidez com que a esqueço quando a minha dor
Volta a encontrar-me — um amigo às portas da morte
E a lembrança da noite que passámos juntos.

O meu coração ficou tão repleto de amor
Que poderia ter saído a correr nu para a rua
Confiante de que todos compreenderiam
A minha loucura e a minha necessidade de lhes falar
Da crueldade e da beleza da vida,

Só que não o fiz — apesar das provas avassaladoras:
Um corvo debruçado sobre um esquilo morto na estrada,
Os lilases a florirem nalgum quintal,
E a imagem de um cão liberto da trela
A revirar a lata do lixo de um vizinho.