Andy Fierens
shoot the horse, ride the cowboy
shoot the horse, ride the cowboy
ik ken jouw soort
je houdt van seks
maar alleen als je een erectie hebt
in tijgerbalsem gedoopte speerpunten
categoriseer je
als hartverwarmend
en ja o ja, men verwijt je
hardvochtigheid
maar toen diana stierf was je de eerste
om uien te pellen tot het huilde
lieve vriend, ik ken jouw soort
je auto raakt van de baan af
knalt in de vangrails, gaat vier keer over kop
maar je haar
zit nog altijd in model
de routineuze puistenkop van greenpeace
wil je op straat een abonnement aansmeren en jij lacht
‘in een ravijn vallen is ook terug naar de natuur’
voor voetvolk dat niet wil deugen
heb je één bescheiden wens
‘sterf niet in mijn huis
dan daalt het in waarde’
talentloze liefjes noemen je gevoelloos
als je op de eerste date beweert
‘in een relatie
moet het van twee kanten komen
je voorkant en je achterkant’
ik ken jouw soort, ik ken je ouders
ik ken je kinderen
ik ken je sjaloomsjamaanmedicijnman
wat je uniek maakt is
als ik je mijn vinger geef
begin je er niet spontaan aan te trekken
je ergert je alle kleuren van de regenboog
ik distilleer het geel uit je pis
en kleur weer een zonnetje
op je gezicht
in het restaurant met de open keuken
naar de chef roepen
‘schat, niet teveel zout op m’n vlees
daar gaat het van kronkelen’
- dat soort dingen
jij, eenmanskoor voor fijnproevers
omringd door imbecielen - zelfs in je dromen
loopt een sul rond die joe cocker vertaalt als jij luller
aan het sterfbed van je vrome tante met een lookbek
brullen dat de paus zo gay is dat ze hem voor elke mis
te week moeten leggen
in de asshole airwick – jouw soort ten volle
bij avondval slapen vier geschoren knaapjes braafjes op je stok
terwijl je kijkt naar de ondergang van waarden
als respect
als beleefdheid
als dankbaarheid
je denkt er het jouwe van en spelt de oplossing luidop:
‘IK MAAK WEL
EEN BETERE WERELD!
MET LEGO!’
de wereld loopt op hoge hakken
dat komt nooit goed
wees niet bang
je weet waar we wonen
mijn vrouw maakt lekkere soep
