Ulrike Almut Sandig

यह लोरी उन सबके लिए, जो विरोध करते हैं 
जब सोने के लिए कहा जाता है, लोरी
उनके लिए जो डटे रहते हैं, जब कहा जाता है:
बत्ती बुझाओ, अब बातचीत बंद करो. मेरे 
थके हुए दोस्तों कुर्सियां पहले ही
बारों की मेजों पर रखी जा चुकी हैं, बिलबोर्ड सरसरा रहे हैं
तस्वीरों के बदलने पर, कैमरे निगरानी कर रहे हैं
बैंकों के उजाड़ बरामदों की, सभी 
दुकानों के रात्रि-काउंटर जगमगा रहे हैं, सभी रात की बसें 
गुज़र रही हैं गिरजाघर की मानिंद रोशनी में नहाये 

शहर में. हम सिर्फ तस्वीरों की मार्फ़त बोल रहे हैं. लेकिन 

क्या हमें पता है, “अंधियारा” कैसे 
लिखा जाता है? मेरे थके-मांदे, रतौंधी-ग्रस्त दोस्तों
हमें इंतज़ार है अच्छी खबर का, क्योंकि 
दिन के वक्त अच्छी खबर दुर्लभ है, हमें इंतज़ार है दो
तीन सुखद-सुन्दर, गुंजार करते सपनों का 
चार सुलहनामों का, गहरी नींद में पांच सेबों का
हमें इंतज़ार है छः गिरजाघरों और 
सात तगड़ी गायों का, आठ घंटों की
चैन-भरी नींद का, हमें इंतज़ार है नौ अनुपस्थित 
दोस्तों का, हम गिन रहे हैं अपनी उँगलियों की संख्या. 

हम अब भी कर रहे हैं विरोध. हम सोयेंगे नहीं. 

ეს ძილისპირული მათთვისაა,
ჩაძინება რომ არაფრით სურთ, მათთვის
მუდამ რომ ჯანყდებიან, როცა ესმით:
ჩააქრეთ შუქი, ხმას ნუ იღებთ -
ჩემი დაღლილი მეგობრებისთვის. რახანია
ყველა სკამი ბარის მაგიდებს შემოწყობია;
ზუზუნებენ სარეკლამო დაფები, როცა
პლაკატები იცვლება მათზე; კამერები აღბეჭდავენ
ბანკის შესასვლელს; ანთებულია
ღამის ყველა ჩამრთველი და ღამის მორიგე
ავტობუსები გაჩირაღდნებულ ტაძრისაკენ მიირწევიან

ქალაქში. ჩვენ აქ მხოლოდ სურათებს აღვწერთ. მაგრამ

ვიცით, რას წერს „სიბნელე“ საკუთარ
თავზე? მე და ჩემი დაღლილი მეგობრები,
ღამისაგან დაბრმავებულნი, კარგ ამბავს ველით,
თუმც კარგი რამე იშვიათად ხდება ერთ დღეში.
ოთხ სამშვიდობო კონტრაქტს ველით
ორი-სამი მოზუზუნე ოცნებიდან, ღრმა ძილში - ხუთ ვაშლს,
ველოდებით ექვს ტაძარს და შვიდ მსუქან ძროხას,
გამოძინების წყნარ რვა საათს, ველოდებით
ცხრა მეგობარს, აქ რომ გვაკლია. ვითვლით,
რამდენი თითი გვაქვს ხელზე.

ჯერაც ვჯიუტობთ. ჩაძინება არავის გვინდა.