Nico Bleutge

лініі тэлеграфу над шкілетамі пяшчаніку
за пагоркамі набрынялі аблокі
напружаньне зрэнкаў. наўскос асьветлены далягляд

халадок керамікі на кончыках пальцаў, ціск
валаскоў на колцы сурвэтак, успаміны
напластаваныя адзін на другі ў пэрспэктыве

гасьне кут прыступак, на сходзе лесьвіцы
цяністая зарубка пад шэрым дротам,
што выкрэсьлівае дахі й робіць тонкімі альтанкі

чысьцюткая вада праточваецца праз расколіны смалы
іржавая афарбоўка плюшча, грубыя кубікі цукру
фрэгат у порце на мэталічных скурах, пласт за пластам

я напаўняю вобразамі будучыні, напаўняю й напаўняю
выдраныя з карціны серп мора й вапну
у канаўках пальцаў, пясок і сіні прыбой неба

telegraftrådenes striber over skelettet af sandsten
de fremvældende skyer bag bakkerne
pupillerne går i hak. den skråt belyste horisont

keramikkens kølighed på fingrenes overside, trykket
af de små hår mod servietringene, perspektivet
i erindringerne stablet oven på hinanden

trinenes matte vinkel, en trappenedgangs
skyggefulde kærv, overspændt af grå tråd
der overstreger tagene, de stadig smallere verandaer

rengøringsvandets sprøjten ved sprækkerne i tjæren
efeuens rustne farvning, de grove sukkerknalder
på fregattens metalhuder i havnen, plade efter plade
    
fylder jeg med billeder for fremtiden, fylder og fylder
havets sejl, der er brudt ud af billedet og kalken
i fingerrillerne, sandet og denne blåt anløbne himmel.

the lines of telegraph wires above the skeleton’s sandstone
the swelling clouds behind the hills
the pupils clicking into position. oblique exposure of the horizon

the coolness of the ceramics on the upper side of the fingers, the pressure
of tiny hairs against the napkin rings, the perspective
of the memories stacked up on top of one another

the dullish angle of the steps, the shadowy notch
of a staircase leading downwards, spanned by grey wire
which strikes out the roofs, the narrowing verandas as well

the spatter of cleaning water on the rifts in the tar
the ivy’s rusty colouration, the coarse sugar-cubes
on the metal skins of the frigate in the harbour, plate upon plate

i fill with images for the future, fill and fill
the crescent of the ocean broken out of the picture, the lime
in the finger-grooves, the sand and this sky that’s turned blue

las paralelas de los cables del telégrafo sobre el esqueleto de gres
las nubes que van hinchándose tras las colinas
el ajustar de las pupilas. el horizonte oblicuamente iluminado

el frescor de la cerámica en el dorso de la mano, la presión
del vello contra los aros de las servilletas, la perspectiva
de los recuerdos apilados

el ángulo en sombra de los niveles, la ranura umbría
de un rellano, con un alambre gris tensado encima
tachando los techos, las terrazas que menguan

el repiqueteo sucio del agua de limpiar en las fugas de alquitrán
el color herrumbroso de la hiedra, los gruesos terrones de azúcar
sobre la piel metálica de la fragata en el puerto: placa por placa

plasmo de imágenes para el futuro, preño
la hoz del mar quebrada de la imagen y lleno de la cal
bajo las uñas, la arena y este cielo devenido al azul

telegrafo laidų brūkšniai viršum smiltainio skeleto
anapus kalvų betvinstantys debesys
akių lėliukės sustingusios. įkypa šviesa horizonte,

keramikos vėsuma plaštakos viršuje, plaukeliai
prisispaudę prie servetėlės žiedų, vienas ant kito
sukrautų prisiminimų slėgis

vangus kampas pakopų, ūksmėta žemyn
besileidžiančių laiptų įranta, įsitempus viela
stogus išbraukianti, vis siauresnės verandos

purslai, kur čiurkšlė į dervos plyšius pataiko
rūdžiaspalvės gebenės, stambūs cukraus kubeliai uoste
ant metalinių fregatos odų, plokštėn po plokštės kaupiu

vaizdus būsimiems laikams, kaupiu ir kaupiu
nuo paveikslo atlūžusį jūros pjautuvą, kalkes
pirštų vagelėse, smėlį ir šitą žydrai apsinešusį dangų

a sürgönydrótok csíkja a homokkő csontváz fölött
a dombokon túl a feldagadó felhők
a pupillák kattanása. a ferdén megvilágított horizont

a kerámia hűvöse az ujjak felső oldalán, a szőrszálak
nyomása a szalvétagyűrű belsejében, az egymásra
tornyozott emlékek perspektívája

a lépcsőfokok tompán fénylő szöglete, árnyékos rovátkák
egy lépcsőlejárón, amely fölött szürke drót feszül
kisimítva a tetőket, a mind keskenyebb verandák

az aszfalt repedésein felspriccelődő víz
a rozsdásodó borostyán, a nagydarab kockacukrok
a kikötőben álló fregatt fémborításán, lemezt lemez után

képekkel töltök meg a jövőnek, csak töltöm és töltöm
a tenger képből kitört sarlóját és a meszet az ujjak
ráncaiban, a homokot és ezt a kékkel befuttatott eget

de strepen van de telegraafkabels boven het skelet uit zandsteen
de opbollende wolken achter de heuvels
het dichtvallen van de pupillen. de scheef belichte horizon

de koelte van de keramiek tegen de bovenzijde van de vingers, de druk
van de haartjes tegen de servetringen, het perspectief
van de op elkaar gestapelde herinneringen

de matte hoek van de treden, de schaduwrijke kerf
van een trappenhuis, met een overspanning van grauwe kabels
die de daken doorstrepen, de smaller wordende veranda’s

het opspatten van het reinigende water op de barsten in het asfalt
de roestige kleur van de klimop, de grove suikerklontjes
op de metalen wanden van de fregatten in de haven, plaat na plaat

vul ik met beelden voor de toekomst, vul en vul
de uit het beeld gesneden sikkel van de zee en de kalk
in de vingerlijnen, het zand en deze blauw aangelopen hemel

as linhas dos fios telegráficos sobre o esqueleto de arenito
as nuvens acasteladas atrás das colinas
o ajustar das pupilas. o horizonte transversalmente iluminado

a frescura da cerâmica nas costas da mão, a pressão
dos pêlos contra as argolas dos guardanapos, a perspectiva
das recordações empilhadas umas sobre as outras

o ângulo sem brilho dos degraus, a reentrância
de um lanço de escadas na sombra, atravessada
pelo cabo cinzento que risca os telhados, as varandas a estreitar

a água da lavagem a saltar das fendas do alcatrão
a cor de ferrugem da hera, os pesados cubos de açúcar
sobre as peles metálicas da fragata no porto, vou enchendo

chapas e mais chapas com imagens para o futuro, enchendo
a foice do mar quebrada na fotografia e o calcário
nas ranhuras dos dedos, a areia e este céu a cair no azul

провода телеграфа над скелетом сыпучей скульптуры,
набухшие облака за холмами,
косое освещение, фиксируй зрачок;

холод керамической кружки, волоски
на пальцах топорщатся при виде столовых ножей,
перспектива сложенных стопкой воспоминаний;

ступени вытягиваются в линию, лестничный пролёт
вырублен в отвесной стене, как тень.
бельевая верёвка похерила крышу над верандой;

машина поливает трещины тротуара,
ржавый плющ, эмблема рафинада на чешуе
военных кораблей; щёлк-щёлк — слой за слоем

запасаюсь фотопластинами впрок.
но краешек моря, как жидкость из лёгких —
долой; эта известь на пальцах, песок, это небо высоким пунктиром

trakovi brojavnih žic nad okostjem iz peščenjaka
oblaki, ki kipijo izza gričev
zaskok zenic. pod kotom osvetljeno obzorje

hlad keramike na vrhnji strani prstov, pritiskanje
dlačic ob obročke za prtičke, perspektiva
drug na drugo naloženih spominov

top naklonski kot stopnic, senčna zareza
nekega spuščajočega se stopnišča, čez njega je napeta siva žica,
prečrtane strehe, vse bolj ozke verande

pobrizgavnje vode za čiščenje ob razpokah v katranu
rjasta obarvanost bršljana, grobe kocke sladkorja
na kovinskih kožah fregate v pristanišču, ploščo na ploščo  

polnim s podobami za prihodnjost, polnim in polnim
iz podobe odlomljen morski krajec in apno
v vdolbinah prstov, pesek in to nebo, oteklo do modrine

pruge telegrafskih žica iznad skeleta od peščanika
oblaci koji naviru iza brežuljaka
kočenje zenica. ukoso osvetljen obzor

svežina keramike na gornjoj strani prstiju, pritisak
dlačica na prstenu od salvete, perspektiva
nagomilanih uspomena

bled ugao stepenika, senovit urez
stepeništa, razapeta siva žica
precrtava krovove, sve uže verande

prskanje vode iz nakatranjenih pukotina
bršljen boje rđe, grube kocke čećera
po metalnoj koži fregate u luci, ploču po ploču

ispunjavam slikama za budućnost, obilje i obilje
srpa mora koji izbija iz slike i kreča
među šarama prsta, peska i ovog plavo nabujalog neba

çakıltaşından iskeletin üzerinde telgraf tellerinin izleri
tepelerin ardında yükselen bulutlar
gözbebeklerinin dinlenişi. çaprazlama ışıldayan ufuk

parmak ucunda keramiğin serinliği, saç telinin
peçete halkasına direnci, perspektifi
üst üste yığılı anıların
 
basamakların yorgun zaviyesi, bir merdiven başının
gölgeli çentiği, gerilmiş çatıları yalayan
gri tellerden, giderek daralan verandalar

temizlik suyunun fışkırması, katran izlerine
sarmaşığın paslı rengi, limandaki fırkateynin
metal derisi üzerinde, kat kat iri kesme şeker

geleceği resimlerle dolduruyorum, dolduruyor ve dolduruyorum onu
parmak izindeki tuzun, kumun ve şu mavileşen gökyüzünün
resimden kopan orağı