Fredrik Nyberg

I only grow older
Your head is excessively pale and still.
If Europe’s history is true, I want to learn it as one learns
a song. Today when I was going out to buy chips and
chicken the stairwell smelled slippery of soft soap. At Hotel Lautréamont
the statements all the time move upwards through the stanzas. You mop
your forehead with a rose, recommending its thorns.

Ich werde immerzu älter.
Übertrieben hell und still ist dein Kopf.
Wenn die Geschichte Europas wahr ist, so will ich sie lernen, wie man ein Lied
auswendig lernt. Heute, als ich ausgehen wollte, um mir Chips und Hähnchen zu
holen, roch das Treppenhaus glatt, von Schmierseife. Im Hotel Lautréamont
bewegen sich die Aussagen die ganze Zeit strophenaufwärts. Du wischst dir die
Stirn mit einer Rose und empfiehlst ihre Dornen.

Γερνώ ολοένα.
Υπερβολικά φωτεινό και σιωπηλό είναι το κεφάλι σου.
Αν η ιστορία της Ευρώπης είναι αληθινή, τότε ας τη μάθω, όπως κανείς μαθαίνει απέξω ένα τραγούδι. Σήμερα, που ήθελα να βγω, για ν΄αγοράσω τσιπς και κοτόπουλο, μύριζαν οι σκάλες αναπάντεχα υγρό σαπούνι. Στο ξενοδοχείο Λωτρεαμόν κινούνται οι δηλώσεις όλη την ώρα ανοδικά προς την κατεύθυνση των στροφών. «Σκουπίζεις το μέτωπο με ένα τριαντάφυλλο και δέχεσαι τ΄αγκάθια του».