Tom Schulz

lo nocturno continuo, los contenedores
vinimos de Birmania
en inmundos corchetes, barcos

rodantes por jardines, en nado
sobre la solera, aureolas
orales, toneles que separan la basura, azul para la soledad,

mantarrayas, amarillo para las úlceras
en la avenida principal acontecía
el sexo de las colegialas, no

teníamos ni un resto de algas, alces,
cerezas de Morello, yacías cual banco de ostras
ante la ventana (siemprevivas)

yo contaba el cuento del demonio
con tres cabellos dorados
-tras cada ribete se estancaba el sueño-

de la pesca con mosca, cebos ligeros,
pesca sin presa, los huevos de esturión
en emisora con interferencia, estuvieron

en camino por 36 horas
en el hielo perenne, sitios de desove
con prioridad para los deudos, la esponja

de las lágrimas en muros de tablaroca,
el llanto, que al picozapato
convocaba al otro lado de la luna

dormía con una hermana de café,
con la carga madre, ungido por aquel
esputo, peeling de Tótem

Then dusk and someone calls
lava las manos, limpia la boca
del cachorro, come tu pan de aserrín,

siempre lo mismo en la radio, oraciones,
me escuchas tintinear previo a despedirnos,
las puertas de los baños son horribles.

het continüum nacht, containers
we kwamen uit een Birma
tussen vierkante haken, schepen

die door de tuin walsten
op de zwevende betonvloer, orale
aureolen, gescheiden afval, blauw voor eenzaamheid

roggenvissen, geel voor gezwellen
de as van de hoofdstraat een vrijplaats
voor tienerseks, we

hielden van algen, mossen
morellen niets over, jij lag als oesterbank
voor het raam (strobloemen)

ik vertelde het sprookje van de duivel
met de drie gouden haren:
achter elk boordsel haperde de droom

van het vliegvissen, licht lokaas
jacht zonder buit, de kuit
van een steur met de stoorzenders waren

zesendertig uur in perma
frost onderweg geweest, broedplaatsen
met nabestaandenrecht, traan

vocht in muren van papier-mâché
het gehuil, dat de abu markub
naar de andere kant van de maan riep

sliep met de tantes van het koffiekransje
de moedertankers, gezalfd met dat
sputum, totempeeling

Then dusk, and someone calls
was je handen, veeg je mond
aan de hond af, eet je brood van spanen

altijd hetzelfde riedeltje op de radio
gebeden, hoor je mij pingelen voor het
afscheid, elke badkamerdeur is een ramp