Zvonko Maković

Mich berührt die Zeit,
was auch immer ich berühre.
Geduld, Vorsicht,

unerträgliche Nähe.
Weiche Gegenstände werden zu
Eigenschaften, die Eigenschaften zu Stoffen.

Nur zu Stoffen.
Ich erwache plötzlich im Heft
wie eine biegsame Hand,

genauer – wie eine Bewegung. Ich erwache
in der Flüssigkeit. Wie
die Melodie, die im Zimmer

der schlafenden Brautleute tönt.
Ich schwebe und existiere immer
auf der Flucht. Weil ich ein Seufzer bin.

Stell dir nur vor, wie gut die Natur ist,
wenn sie mich wie Geld wechselt.
Wenn sie in jedem meiner

Körnchen Beharrlichkeit sieht,
Treue. Genau so:
Beharrlichkeit und Treue.

Whatever I touch,
time touches me.
As well as patience, care,

intolerable closeness.
Soft objects become
characteristics, while characteristics become matter.

Only matter.
In my notebook, I suddenly
wake up like a supple hand,

or, more precisely – a motion. I wake up
in fluid. Like
a melody that echoes in

sleeping newlyweds’ room.
I float and exist always
escaping. Because I am a sigh.

Just think how good
nature is to change me like
money. When in each

of my grains it sees consistence,
devotion. Precisely:
consistence and devotion.

Што и да допрам,
ме допира времето.
Како и стрпливоста, грижливоста,

неподносливата блискост.
Меките нешта стануваат
карактери, а карактерите творби.
 
Само творби.
Во мојот бележник одненадеж
се будам како еластична рака,

поточно - движење. Се будам
во течност. Како
мелодија што одекнува во

соба на заспани младенци.
Лебдам и постојам секогаш
во бегство. Оти сум воздишка.

Помисли само колку е добра
природата кога ме менува како
пари. Кога во секое

мое зрно гледа доследност,
верност. Токму така:
доследност и верност.