Peter Verhelst
My sweet p(rince – moi) / ik-vertering
My sweet p(rince – moi) / ik-vertering
You could smell it
So you left me on my own
To complete the mission
Now I’m leaving it all behind
I’m going hunting
I’m a hunter
BJÖRK
(Hunter)
Before I end my day
Remember
My sweet prince
You are the one
You are the one
PLACEBO
(My Sweet Prince)
.- ergens ligt een alaska op je te wachten het ongerepte van een droom
van een lichaam.. – de bleke vlek.- . -... . die door het hoofd zwemt opgepompt
uit de dark room van het bewustzijn de korrel in de hersenlob het exces
van de gedachte met de buik tegen de grond veranderlijk van geslacht
en glinsterend van aard onderhuids gelikt in strepen .- . sluipend gif door de ader
van de sneeuwvlakte gejaagd genot voor het oog onnaspeurbaar defect
in het weefsel van de vlakte – af en toe vermoed je een spiedend hoofd
boven de kraag van sneeuw.. - .-. ― ―. een witte vlok in een witte storm
door ijsregens gegeseld. – blind geslagen door geflonker (rooksignalen
zonder legende / stuurloos voorbijdrijvende boomkruinen) er is geen weg terug
levenslang loopt men in lussen... . ..-. .- .. - . trappelt men ter plaatse op en neer
de kou een vals gebit dat in je klappert misschien is alles een vergissing is het
doel niet langer het te vinden maar (gelieve mij) te vergeten (=)
de duizeling van de poolnacht het wezen van de natuur van het ding ― ―
de pels om het lijf gegoten - ―. .. ..― afhangend in pegels rechtopstaand
in pieken. – duizend-
voudig weerkaatst ... - . .. .- ... - . .. .- ... - . .. .- ... - . .. .- ... - . .. .- ... - . .. .- ... - . .. .-
door sterren als een virus in de om je heen geplaatste spiegels jarenlang
sta je te kijken
zonder het te zien voorgoed gestuit in de vlucht tot het bot doordrongen
het verlangen deel uit te maken van de vertraagde bloedsomloop van de berg
... - . .. .- terend op het vet van herinneringen vel over been vlies over oog
een jas van stuifsneeuw de gletsjer een traan dik als glas langs de bergwand
gesijpeld je hebt het denken achtergelaten de mondvoorraad de munitie
de hoop
op een behouden thuiskomst af en toe leg je in gedachten een vinger in
een pootafdruk
als in het fossiel van een wonde volg je de richting die. ..- klauwen aanwijzen
boven de wolken is de stilte te snijden geen notie meer van tijd of plaats
de hemel is een olievlek zoals gehoopt. ―. ― op handen en knieën tegen de heuvel
opgekropen me door de heuvel heen gewerkt een ingevette arm zinkend in ―. .. –
een pels ten slotte de handpalm uitgespreid over het gezicht
terwijl een hand
hetzelfde met me doet geglimlacht hoofd in de nek oog in oog met mijn alaska
de beloofde - -.- . . .-. ...- - .- ― in een muur van sneeuw die ene steen losgewrikt
die de hele muur onstuitbaar in beweging brengt neuriënd... - . .. .- ... - . .. .-
[binnenkant van de pagina in spiegelschrift: niets ontbreekt mij op de berg niets
te zijn om alles te worden evenmin]
