Metin Celâl

Bylo to, jako bychom už vše zažili
jako bychom už znali tyto ulice, ještě než jsme jimi prošli
všechna slova, která měla být vyřčena, byla už napsána
údělem našich chladných mrtvých těl byl smutek

zlomky žití a nicotné detaily
v rozmezí naší zkušenosti
na chodu tohoto života
jsme však nesměli nic změnit

pokaždé, když jsme se vzpamatovávali z noční můry
mohli jsme se zachytit jen jedné věty:
“Děti, které polykají oheň
se nedožijí dvacítky.”

als hätte man alles schon früher erlebt,
kannten wir die wege, bevor wir sie beschritten,
als wären alle worte, die zu sagen wären, ohnehin geschrieben,
würden unsere leichen, erkaltend, unglücklich sein.

lebenssplitter und bedeutungslose einzelheiten
hatten wir im kopf gespeichert,
doch ändern konnten wir nichts,
so würde dieses leben enden.

nach jedem albtraum, beim warten auf die ruhe nach dem sturm,
gab es nur einen satz, der uns halt gibt:
„kinder, die feuer schlucken,
sterben, bevor sie zwanzig sind.“

juni 1990

it was as if everything had been experienced before
we had already known those streets before even we walked on them
all the words to be said had already been written
our cold corpses were destined to be sad

little fragments of life and trivial details
included within the limits of our knowledge
but we weren't allowed to change anything at all
this life had to be led that way

while waiting to calm down, after each and every nightmare
there was one statement that we could hold onto:
"Children who eat fire
die before they turn out twenty."

June 1990

è come se tutto fosse stato già vissuto
ancor prima di attraversarle, conoscevamo queste vie
le parole erano state già scritte
la tristezza dei nostri corpi raffreddati

piccoli frammenti di vita e dettagli trascurabili
erano parte di ciò che conoscevamo
ma non avremmo potuto cambiare nulla
questa vita sarebbe finita così

al termine di ciascun incubo, nell’attesa della calma
c’era una sola frase a cui avvinghiarsi:
“I ragazzi che mangiano il fuoco
muoiono prima dei vent’anni”

Giugno 1990

Како да  беше сѐ  доживеано претходно
Ги знаевме патиштата пред да ги поминеме
Зборовите кои ќе се кажеа веќе беа запишани
Оладените тела ќе ни бидат несреќни
Мали делчиња од животот и непотребни детали
Беа во склоп на нашето знаење
Но, ништо не можевме да промениме
Овој живот вака ќе заврши
Чекајќи да се смириме  по секој кошмар,
Има само една реченица на која се приврзуваме
“ Децата што јадат оган
Умираат пред да ги достигнат дваесеттите години“

因襲者

這一切彷彿都曾被經歷過
在行經其上之前我們彷彿已認識那些街道
尚未說出的話語彷彿都已被寫出
我們冰冷的屍體註定要悲傷

生命的細小斷片和瑣碎細節
涵括在我們的知識範疇內
但我們根本不可以改變任何事物
此生非得這樣度過

在經歷過一次次惡夢，等候冷靜的時候
有一句話是我們可以牢記奉行的：
「吃火的小孩
會在二十歲之前死亡。」