Farhad Showghi

Αν δεν σταθείς για μια στιγμή, ολόκληρο τοπίο θα ξεκινήσει. Περιστρεφόμενη παλάμη, πανηγύρι
που αρχίζει μες στο δρόμο. Φεύγεις, το βλέπω, και γυρίζεις πάλι πίσω. Μα η παλάμη σου κι
εκείνη περιστρέφεται. Μεταμορφώνεται στον κρότο των κτιστών ή σε γεράνι. Κανείς δεν νιώθει
ότι τώρα κατοικείς. Ο δρόμος της επιστροφής τα κάνει όλα μόνος: σπίτια και δέντρα και
μπαλκόνια με βαμμένα ύφαλα. Μπορείς ν’αργοπορήσεις χάνοντας δυο δάχτυλα, τρία δωμάτια,
έναν φόβο, κλείνεις απότομα την πόρτα. Ακούς τον ήχο απ’ των κλειδιών την αρμαθιά, καθώς κι
εσύ ανακουφισμένος την πετάς.

IF YOU DON't STOP, a whole region will open outward.
Palm rotates, becomes roadworthy
You now go away, quite clearly coming back. But your palm
rotates onward. Becoming construction noise or geranium.
One wouldn’t guess that you dwell exactly
Way home does it all alone: houses, trees, balconies
painted on the underside. You can be late,
 two fingers, three rooms, lose a fear and  
close the door. Your key ring makes noises for you,
just as you give it air.

HOLDER DU IKKE INDE, begynder en hel egn.
Håndfladen vender sig, bliver en gadefest. Du går væk
nu og kommer tydelig tilbage. Men din håndflade
fortsætter med at vende sig. Bliver byggelarm eller geranie.
Man kan ikke se, hvor du bor lige nu. Din
hjemvej gør alt alene: huse, træer, altaner
malet nedenunder. Du kan være kommet for sent,
miste to fingre, tre værelser, en angst og
lukke døren. Dit nøglebundt laver lyde for dig,
ligesom du giver det luft.