Daniela Danz

آیا کلمات را همچون پرستوها دارم
برای قوس زدن
سبک، میان نقاط نامرئی ؟
باید سبک باشم ؟!
آیا به اندازه ی کافی سنگین هستم
یا اندوه بسیار کمی برای کشیدن دارم ؟
من پرستوی بال شکسته ی خودم را می برم از دل تابستان
که روی شانه ی من قرار دارد
و حیرت زده است.
آیا باید غمگین باشم ؟
آیا تاکنون چیزی سبک تر از این پرستوی خودسر را
به دوش کشیده ام ؟

مرے پاس ہیں کیا ابابیل جیسے پرندوں کی لفظیں
جو اُڑتی ہوں کھاتے ہوئے پیچ و خم
اور سہولت سے مشکل ہواؤں سے گزریں
کیا ایسی سہولت مرے پا س ہے
اِ ن پرندوں کے جیسی
نہیں ہیں مرے پاس ابابیلوں جیسے پرندوں کی لفظیں
فقط مشکلیں ہیں
جنہیں اپنے ہمراہ پھرتی ہوں لے کر
مَیں اپنی اِنھی مشکلوں کو اُٹھا کر چلی جاتی ہوں
گرمیوں کی بلاخیز ہیجانیوں مٰں 
بگولوں کے گھر میں
یہ لفظیں مرے شانوں پر ایستادہ
پریشان و حیران تکتی ہیں مجھ کو
مگر کیا میں ہوجاؤں اِ س سے فسردہ
مرے دل نے ہر گز کوئی غم بھی اب تک سُبک رو نہ دیکھا
اُٹھائی ہمیشہ گراں بار مشکل 
یہ دل ہے مرا ایک ضدی ابابیل