K. Michel
GLAS IS EEN TRAGE VLOEISTOF
GLAS IS EEN TRAGE VLOEISTOF
Water is een meervoud en licht idem
Alles wat ik van de hemel weet
heb ik onder mijn voeten op straat
gezien in de regenplassen
Een blik werpen is te weinig
Goed kijken is een beweging voorover maken
Op een beeldscherm in de etalage
zie ik een witgeklede man die staat te zwaaien
op het bovendek van een cruiseschip
Na iedere slag volgt hij de golfbal
met zijn hand boven zijn ogen
De lucht is vol ingekleurde kleuren
Eenmaal uitgerold in de woestijn
wordt ieder tapijt een tuin
Recentelijk hebben Amerikaanse onderzoekers
ontdekt hoe een waterdruppel valt
Te zwaar geworden, glijdt hij van de kraantuit
hangend aan een draadje van water
dat steeds dunner wordt en dan knapt
De beste analyses van het expressievraagstuk
zijn zingend onder de douche ontstaan
Maar de waterdraad wordt niet
in een vloeiende beweging steeds
dunner, nee hij blijkt zich in etappes
telescopisch uit te schuiven
als een nek die schoksgewijs weerstand
biedt tegen het lostrekken van de romp
Ik kan de uitgang in mijn droom
niet vinden omdat ik voortdurend
opbots tegen een schaduw, de mijne
Achter de gordijnen iedere morgen weer
het werk van de eenden en de meerkoeten
tuinlieden die rondom mijn woonboot
het licht aanharken en losschoffelen
Laatst zag ik iemand in tranen
uitbarsten en voor het eerst viel mij op
misschien omdat het een vreemde was
dat aan het huilen een stadium
voorafgaat waarin de schouders
schokken en een optocht van grimassen
zich door de menigte van het gezicht dringt
om vrij baan te maken voor de ontlading
De kunst is om zo snel te vallen
dat je voorbij jezelf vliegt
en nog net op tijd bent
om jezelf op te vangen