de

3051

Logo lyrikline pure Logo lyrikline claim
  •  
  •  
  •  
  •  
  •  
Alle Ergebnisse
  • Kontakt
  • Partner
  • Spenden
  • deutsch
  • english
  • français
  • slovenščina
  • العربية
  • русский
  • español
  • português
  • 中文
  • AUTOREN
    • A-Z 
      • A
      • B
      • C
      • D
      • E
      • F
      • G
      • H
      • I
      • J
      • K
      • L
      • M
      • N
      • O
      • P
      • Q
      • R
      • S
      • T
      • U
      • V
      • W
      • X
      • Y
      • Z
    • nach Sprachen 
      • afrikaans
        albanisch
        amharisch
        arabisch
        armenisch
        baskisch
        bengalisch
        birmanisch
        bosnisch
        bretonisch
        bulgarisch
        chinesisch
        cree
        dänisch
        deutsch
        englisch
        estnisch
        finnisch
        französisch
        galizisch
        georgisch
        griechisch
        grönländisch
        gujarati
        hebräisch
        hindi
        indonesisch
        irisch
        isländisch
        italienisch
        japanisch
        jiddisch
        kannada
        katalanisch
        koreanisch
        kroatisch
        kurdisch
        lettisch
        litauisch
        malaiisch
        malayalam
        maltesisch
        marathi
        mazedonisch
        nepalesisch
        niederländisch
        norwegisch
        orija
        pandschabisch
        persisch
        polnisch
        portugiesisch
        rätoromanisch
        rumänisch
        russisch
        schottisches gälisch
        schwedisch
        serbisch
        shona
        sindhi
        singhalesisch
        slowakisch
        slowenisch
        spanisch
        suaheli
        tamilisch
        telugu
        tschechisch
        tswana-sprache
        türkisch
        ukrainisch
        ungarisch
        urdu
        usbekisch
        vietnamesisch
        walisisch
        weißrussisch
    • nach Ländern 
      • Ägypten
        Albanien
        Algerien
        Andorra
        Angola
        Argentinien
        Armenien
        Äthiopien
        Australien
        Bahrain
        Bangladesch
        Belarus
        Belgien
        Bolivien
        Bosnien und Herzegowina
        Botsuana
        Brasilien
        Bulgarien
        Burundi
        Chile
        China
        Costa Rica
        Côte d’Ivoire
        Dänemark
        Demokratische Republik Kongo
        Deutschland
        Dominikanische Republik
        Estland
        Finnland
        Frankreich
        Georgien
        Ghana
        Griechenland
        Grönland
        Guatemala
        Guinea-Bissau
        Haiti
        Honduras
        Indien
        Indonesien
        Irak
        Iran
        Irland
        Island
        Israel
        Italien
        Jamaika
        Japan
        Jemen
        Kambodscha
        Kanada
        Kenia
        Kolumbien
        Kroatien
        Kuba
        Kuwait
        Lettland
        Libanon
        Libyen
        Litauen
        Luxemburg
        Malawi
        Malaysia
        Malta
        Marokko
        Martinique
        Mazedonien
        Mexiko
        Montenegro
        Mosambik
        Myanmar
        Neuseeland
        Niederlande
        Nigeria
        Norwegen
        Oman
        Österreich
        Pakistan
        Palästinensische Gebiete
        Paraguay
        Peru
        Polen
        Portugal
        Puerto Rico
        Republik Korea
        Republik Moldau
        Rumänien
        Russische Föderation
        Sambia
        São Tomé und Príncipe
        Saudi-Arabien
        Schweden
        Schweiz
        Senegal
        Serbien
        Simbabwe
        Singapur
        Slowakei
        Slowenien
        Spanien
        Sri Lanka
        St. Lucia
        Südafrika
        Syrien
        Taiwan
        Trinidad und Tobago
        Tschechische Republik
        Tunesien
        Türkei
        Ukraine
        Ungarn
        Uruguay
        Usbekistan
        Venezuela
        Vereinigte Arabische Emirate
        Vereinigtes Königreich
        Vereinigte Staaten
        Vietnam
        Zypern
  • GEDICHTE
    • nach Sprachen 
      • afrikaans
        albanisch
        amharisch
        arabisch
        arawak-sprachen
        armenisch
        baskisch
        bengalisch
        birmanisch
        bosnisch
        bretonisch
        bulgarisch
        chinesisch
        cree
        deutsch
        dänisch
        englisch
        estnisch
        finnisch
        französisch
        friesisch
        galizisch
        georgisch
        griechisch
        grönländisch
        gujarati
        hebräisch
        hindi
        indonesisch
        irisch
        isländisch
        italienisch
        japanisch
        jiddisch
        kannada
        katalanisch
        koreanisch
        kroatisch
        kurdisch
        lettisch
        litauisch
        lushai-sprache
        malaiisch
        malayalam
        maltesisch
        maori
        marathi
        mazedonisch
        nepalesisch
        niederländisch
        norwegisch
        orija
        pandschabisch
        persisch
        polnisch
        portugiesisch
        romani
        rumänisch
        russisch
        rätoromanisch
        schottisches gälisch
        schwedisch
        serbisch
        shona
        sindhi
        singhalesisch
        slowakisch
        slowenisch
        sorbisch
        spanisch
        suaheli
        tamilisch
        telugu
        tschechisch
        tswana-sprache
        tumbuka-sprache
        türkisch
        ukrainisch
        ungarisch
        urdu
        usbekisch
        vietnamesisch
        walisisch
        weißrussisch
    • in Übersetzung 
      • abchasisch
        afar
        afrikaans
        albanisch
        arabisch
        araukanisch
        armenisch
        baskisch
        bengalisch
        berbersprache
        bosnisch
        bretonisch
        bulgarisch
        chinesisch
        dänisch
        deutsch
        englisch
        esperanto
        estnisch
        finnisch
        französisch
        galizisch
        georgisch
        griechisch
        gujarati
        haitianisch
        hebräisch
        hindi
        indonesisch
        irisch
        isländisch
        italienisch
        jakutisch
        japanisch
        kannada
        kasachisch
        kaschmirisch
        katalanisch
        kirgisisch
        koreanisch
        korsisch
        kroatisch
        kumükisch
        kurdisch
        latein
        lesgisch
        lettisch
        litauisch
        lushai-sprache
        malaiisch
        malayalam
        maltesisch
        marathi
        maya-sprachen
        mazedonisch
        mongolisch
        nepalesisch
        niederländisch
        norwegisch
        okzitanisch
        orija
        persisch
        polnisch
        portugiesisch
        rätoromanisch
        romani
        rumänisch
        russisch
        sardisch
        schottisch
        schottisches gälisch
        schwedisch
        schweizerdeutsch
        serbisch
        shona
        sindhi
        singhalesisch
        slowakisch
        slowenisch
        sorbisch
        spanisch
        suaheli
        tadschikisch
        tamilisch
        telugu
        tschechisch
        tschetschenisch
        tschuwaschisch
        türkisch
        udmurtisch
        ukrainisch
        ungarisch
        urdu
        usbekisch
        vietnamesisch
        walisisch
        weißrussisch
    • Genres & Eigenschaften
      • Experimentelle Poesie
      • Konkrete Poesie
      • Lautpoesie
      • Visuelle Poesie
      • Humoristische Poesie
      • Lyrik für Kinder
      • Performance
      • mit Musik / Sound
      • Poetologische Gedichte
      • Politische Lyrik
      • Poesieprojekte
      • Serien & Zyklen
      • Mundart
      • Erotische Poesie
      • Narrative Poesie
      • Spoken Word / Rap
      • translingual / hybrid / Pidgin
    • Formen & Begriffe
      • Ode
      • Haiku / Tanka
      • Collage / Montage
      • Dinggedicht
      • Prosagedicht
      • Reimgedicht
      • Renshi
      • Sestine
      • Sonett
      • Terzine
      • Villanelle
      • Ghasel
      • Ballade
    • Themen
      • Gesellschaft
        • Traditionen
        • Identität (kollektiv)
        • Geschichte
        • Heimat
        • Stadt & städtisches Leben
        • Wirtschaft
        • Gesellschaftskritik
        • Politik
        • Krieg
        • Exil
      • Leben & Beziehungen
        • Alter
        • Erinnerung
        • Arbeit
        • Essen & Trinken
        • Familie
          • Geburt
          • Kind
          • Mutter
          • Vater
        • Freundschaft
        • Gender & Sexualität
          • Frau
          • Mann
          • Sex & Erotik
          • Homosexualität
        • Identität (Individuum)
        • Kindheit & Jugend
        • Körper
        • Traum
        • Liebe
        • Reisen
        • Religion & Spiritualität
        • Tod & Trauer
        • Verlust & Trennung
        • Krankheit
        • Zeit
        • Alkohol & Drogen
        • Beziehungskonflikt
        • Ehe
        • Beerdigung
      • Kultur & Wissenschaften
        • Architektur & Design
        • Photographie & Film
        • Kunst & Malerei
        • Literatur & Lesen
        • Märchen & Legenden
        • Musik
        • Mythologie
        • Philosophie
        • Popkultur
        • Sprache
        • Theater & Tanz
        • Medizin & Naturwissenschaft
        • Dichtung
        • Schreiben (Gedichte)
      • Natur
        • Frühling
        • Sommer
        • Herbst
        • Winter
        • Landschaft
        • Wasser
        • Tiere
        • Pflanzen
    • Rhythmische Muster
      • Parlando
      • Kadenz
      • Variabler Versfuß
      • Sprungrhythmus
      • Synkopen
      • Rubato
      • Permutationen
      • Gestischer Rhythmus (= Betonte Enjambements)
      • Cut-up-Rhythmen
      • Ellipsen
      • Syllabische Dekompositionen
      • Lettristische Dekompositionen
  • NEU
    • Gedichte
    • Autoren
    • Übersetzungen
Anmelden
  •  

Jaume Pont

Els vels de l’eclipsi (fi)

  • 1 Antonio Ranieri davant el túmul mortuori de Giacomo Leopardi | Übersetzungen: fritplptruestrde
  • 2 De l’aigua, II | Übersetzungen: enfrdeltples
  • 3 Després de la mudesa | Übersetzungen: enfrdeitnoesco
  • 4 Els vels de l’eclipsi (fi) | Übersetzungen: fritplptestr
  • 5 Enlloc | Übersetzungen: frnode
  • 6 Jardí bàrbar XVI | Übersetzungen: frdeitltplestr
  • 7 Jardí bàrbar XXX | Übersetzungen: frdeitples
  • 8 La calma d’amor és la fatiga, Zaynab bint Yûsuf | Übersetzungen: eufrglptde
  • 9 Latitud del funàmbul | Übersetzungen: enfrdeitrutr
  • 10 Postscriptum III | Übersetzungen: deltfrplrutr
Sprache: katalanisch
Übersetzungen: französisch (Les voiles de l’éclipse (fin)), italienisch (I veli dell’eclisse), polnisch (Kurtyny zaćmienia (koniec)), portugiesisch (Os véus do ecplise), spanisch (Los velos del eclipse (final)), türkisch (Tutulmanın Tülleri)
  • play
  • pause
Update Required To play the media you will need to either update your browser to a recent version or update your Flash plugin.

Els vels de l’eclipsi (fi)

Guaita la lluna, el teatre del món sota els vels de l’eclipsi!
A cau d’orella, vençut, ens parla d’amors impossibles
aquest vaixell del silenci que s’anomena record.
Desem la llengua, els mots, al cau embriac de la nit.
I tot resta mut. Només els astres, vells pregoners,
criden el triomf d’aquesta cega nit d’ocelleria.
Ho sents? Afua la tempesta l’aurora closa, i el cel,
ocell dins d’una flama, trasmuda occit el temps.
Comença a caure el velam, l’imperi il lusori
de mil llengües de foc llampant, el cim obert
en negre i roig: comença la nuesa closa de la fi.
On les portes de l’estança emmirallada dels estels
clouen l'armari còsmic. On la porpra encesa, l’àngel
incandescent i nu, ofega claredats carbonitzades.
On la llum besa l’aigua i l’aigua crema la tenebra.
Escolto el murmuri del cel, el batec de la lluna
i el sol fent caure l’amarga plomada de l’amor.
Tinc els dits xopats de sang i les dents corcades de claror.
Com un fum, evaporo la memòria que em lligava, somort,
a la tenebra, i obro el pit al tètric ca Cèrber solar.
No hi ha plenitud més buida, ni buidor més plena,
no hi ha absència més cruel i dolça, més palpitant,
que l’extermini emmirallat i fosc de les esferes.
Talment l’home, per un moment perdut al pleniluni,
sageta tremolosa a l’arc del temps, príncep o esclau,
fa del somni la raó, de la mort la vida, de la forma
la matèria encesa. De l’eclipsi imaginari: el real.
Si amor és ficció, si la llum que vull que em cremi i encengui
és callada i lenta ficció, què ens resta, esdevenidor del món?

Nu, somio l’instant. Amb transparència muda, el cel vincla
la dalla corredissa de la llum. Tomba el cap de la tenebra.
Ara, evanescent, sento el bategar dels polsos de l’arbreda.
Un alè cremat, tremolós i esquiu, clou la mà multicolor del
                                crepuscle vincladís. Assaona la terra el vent.
I recordo: recordem la paraula fonda i freda de la mort:
amb els ulls es clouen els signes de la carn.
Amb l'ombra el tacte, amb la llum tot l’ésser.

© Jaume Pont
Aus: Els vels de l’eclipsi
Edicions 62,, 1980
Audioproduktion: Institut Ramon Llull
Kategorien: Natur

Übersetzungen:

Sprache: französisch

Les voiles de l’éclipse (fin)

Regarde la lune, le théâtre du monde sous les voiles de l’éclipse!
Au creux de l’oreille, vaincu, ce vaisseau du silence
qui se nomme souvenir nous parle d’amours impossibles.
Gardons la langue, les mots, au creux ivre de la nuit.
Et tout reste muet. Seuls les astres, anciens hérauts,
annoncent le triomphe de cette aveugle nuit d’oisellerie.
L’entends-tu ? La tempête affile l’aurore close, et le ciel,
oiseau dans une flamme, transmue le temps occis.
Commencent à tomber la voilure, l’illusoire empire
de mille langues de feu brillant, la cime ouverte
en noir et rouge : commence la nudité close de la fin.
Où les portes de la demeure réfléchie par les étoiles
closent l’armoire cosmique, où la pourpre ardente, l’ange
incandescent et nu, noie des clartés carbonisées.
Où la lumière baise l’eau et l’eau brûle les ténèbres.
J’écoute le murmure du ciel, le battement de la lune
et le soleil qui fait tomber l’amère pesanteur de l’amour.
J’ai les doigts humides de sang et les dents cariées de clarté.
Comme une fumée, je dissipe la mémoire qui me liait, affaibli,
aux ténèbres, et j’ouvre ma poitrine au sinistre Cerbère solaire.

Il n’est plénitude plus vide, ni vide plus plein,
il n’est absence plus cruelle et plus douce, plus palpitante,
que l’extermination réfléchie et sombre des sphères.
Ainsi l’homme, un moment perdu sous la pleine lune,
flèche tremblante sur l’arc du temps, prince ou esclave,
fait du rêve la raison, de la mort la vie, de la forme
la matière ardente. De l’éclipse imaginaire, le réel.
Si l’amour est fiction, si la lumière à laquelle je veux me brûler et
                                                                              l’incendier
est une muette et lente fiction, que nous reste-t-il du monde, ô
                                                                              avenir ?

Nu, je rêve l’instant. Avec une transparence muette, le ciel fléchit
la faux courante de la lumière. La tête des ténèbres tombe.
Maintenant, évanescent, je sens battre le pouls des arbres.
Un souffle brûlé, tremblant et furtif, referme la main multicolore du
                                   crépuscule flexible. Le vent mûrit la terre.
Et je me souviens : souvenons-nous du mot froid et profond de la
                                                                                    mort :
Avec les yeux se closent les signes de la chair.
Avec l’ombre le toucher, avec la lumière tout l’être.

Traduit par François-Michel Durazzo
Raison de hasard, Éditions du Noroît / Fédérop, 2010.
Sprache: italienisch

I veli dell’eclisse

Guarda la luna, teatro del mondo sotto i veli dell'eclisse!
Sotto vace, vinto, ci parla d'impossibili amori
questa nave del silenzio che si chiama ricordo.
Riponiamo la lingua, le parole, nella tana ubriaca della notte.
E tutto resta muto. Soltanto gli astri, vecchi banditori,
gridano il trionfo di questa cieca notte di mille uccelli.
Santi? La tempesta fa aguzza l'aurora chiusa, e il cielo,
uccello dentro una fiamma, muta il tempo morto.
Comincia a scendere il velame, illusorio impero
di mille lingue di fuoco sfavillante, la cima aperta
in nero e rosso: comincia la nudità chiusa della fine.
Là dove le porte della stanza riflessa dalle stelle
chiudono l'armadio cosmico. Là dove l'accesa porpora, l'angelo
incandescente e nudo, sommerge chiarori carbonizzati.
Là dove la luce bacia l'acqua e l'acqua brucia la tenebra.
Ascolto il mormorio del cielo, il battito della luna
e il sole che fa cadere l'amara esca dell'amore.
Ho le dita madide di sangue e i denti cariati di chiarore.
Come fumo, faccio evaporare la memoria che mi imprigionava,
                                                                           smorto,
nella tenebra, e apro il petto a Cerbero, tetro cane solare.
Non c'è pienezza più vuota, né vuoto più pieno,
non c'è assenza più crudele e dolce, più
palpitante, dello sterminio riflesso e fosco delle sfere celesti.
Così l'uomo, tremula saetta all'arco del
tempo, principe o schiavo, per un attimo smarrito nel plenilunio,
fa del sogno la ragione, della morte la vita, della forma
la materia infuocata. Dell'eclisse immaginaria: il reale.
Se l'amor è finzione, se la luce che voglio che mi bruci e m'incendi
è taciuta e lenta finzione, che ci resta, in futuro, del mondo?

Nudo, sogno l'istante. Come muta trasparenza il cielo circonda
la guizzante falce della luce. Cade la testa della tenebra.
Ora, evanescente, sento il battere dei polsi nell'albereta.
Un alito bruciato, tremante e schivo, chiude
la mano multicolore del tramonto arrendevole.
Il vento insaporisce la terra.
E ricordo: ricordiamo la parola profonda e fredda della morte:
con gli occhi si chiudono i segni della carne.
Con l'ombra il tatto, con la luce tutto l'essere.

Traduzione di Anna Maria Saludes i Amat
Sprache: polnisch

Kurtyny zaćmienia (koniec)

Popatrz na księżyc, teatr świata za kurtyną zaćmienia!
Cichym glosem, pokonany, opowiada nam o niemożliwej miłości
ten statek milczenia, który zwiemy wspomieniem.
Chowamy język i słowa w upojnym legowisku nocy.
I wszystko trwa nieme.Tylko gwiazdy, starzy heroldowie,
obwieszczają triumf tej ślepej nocy ptaków.
Słyszysz? Burza wyostrza pochmurny świt i niebo,
ptak schwytany w płomień, przeobraża martwy czas.
Już opadają żagle, złudne imperium
tysiąca języków świecącego ognia, czerwono-czarny
szczyt, zaczyna się niechybna nagość końca.
Tam, gdzie bramy gwiezdnego domu, pełnego luster,
zamykają kosmiczną szafę. Tam, gdzie ostra purpura, anioł
płonący i nagi gasi zwęglone jasności.
Tam, gdzie światło całuje wodę a woda spala mgłę.
Słucham szeptu nieba i pulsowania księżyca,
a słońce podnosi gorzki ciężar miłości.
Palce mam splamione krwią, zęby spróchniałe od światła.
Jak dym, ulatuje ze mnie pamięć, która trzymała mnie, bez życia,
we mgle i odsłaniam pierś przed posępnym słonecznym cerberem.
Nie istnieje pełnia bardziej pusta, ani pustka pełniejsza,
nie istnieje nieobecność bardziej okrutna i słodka, bardziej
                                                                       rozedrgana,
niż roziskrzone i ciemne wygnanie sfer.
I tak człowiek, przez chwilę zagubiony w pełni księżyca,
drżąca strzała w łuku czasu, pan lub niewolnik,
z marzeń czyni rozsądek, ze śmierci życie, z formy
rozpaloną materię. Z urojonego zaćmienia rzeczywistość.
Jeśli miłość jest złudą, jeśli światło, które pragnę, by mnie spaliło i
                                                                       rozś wietliło
jest milczącym i powolnyrn omamem, co nam zostanie kiedyś ze ś
wiata?

Nagi, śnię tę chwilę. Przejrzyście nie ma, wprawia w drganie niebo
ślizgająca się kosa światła.Toczy się glowa mgły.
Teraz, gdy roztapiarn się, czuję pulsowanie pośród gałęzi.
Spalony oddech, nieufny i drżący zamyka wielobarwna
ręka giętkiego zmierzchu. Wiatr oblewa ziemię.
I wspominam: wspominamy głębokie i zimne słowo śmierć:
wraz z oczami zamykają się znaki ciała.
Wraz z ciemnością dotyk, wraz ze światłem całe istnienie.

Przekład: Maria Filipowicz–Rudek
Sprache: portugiesisch

Os véus do ecplise

Olha a lua, o teatro do mundo sob os véus do eclipse!
Ao ouvido nos fala, vencido, de impossíveis amores
esse navio de silêncio a que chamamos recordação.
Guardamos língua e palavras na lura embriagada da noite.
E tudo permanece mudo. Só os astros, velhos pregoeiros,
gritam o triunfo desta cega noite de pássaros,
Estás a sentir? A tempestade afia a secreta aurora e o céu,
pássaro numa chama cativo, metamorfoseia o tempo morto.
Começa a tombar o velame, ilusório império
de mil línguas de fogo reluzente, o cume aberto
em rubro e negro: começa a nudez fechada do final.
Onde as portas da estância estelar cheia de espelhos
fecham o armário cósmico. Onde a acesa púrpura, o anjo
incandescente e nu, afoga carbonizadas claridades.
Onde a luz beija a água e a água queima a treva.
Escuto o murmúrio do céu, o palpitar da lua
e o sol lançando a amarga sonda do amor.
Tenho os dedos manchados de sangue e dentes cariados de luz.
Evaporo, como fumo, a memória que me ligava, moribundo,
à treva e abro o peito ao tétrico Cérbero solar.
Não existe mais vazia plenitude nem vazio mais pleno,
não existe mais cruel e doce ausência, mais palpitante
que o espelhado e obscuro extermínio das esferas.
Assim é o homem, um instante perdido do plenilúnio,
trémula flecha no arco do tempo, príncipe ou escravo,
faz do sonho a razão, da morte vida, da forma
a incendiada matéria. Do imaginário eclipse: realidade.
Se o amor é ficção, se a luz que anseio me queime e ilumine
é calada e lenta ficção, que nos resta, futuro do mundo?

Nu, sonho o instante. O céu curva, com transparência muda,
a foice corrediça da luz. Roda a cabeça da treva.
Agora, evanescente, sinto o bater do pulso no arvoredo.
Um alento queimado, esquivo e trémulo, fecha a multicor
mão curvada do crepúsculo. O vento amadurece aterra.
E eu lembro: recordamos a palavra profunda e fria da morte:
Com os olhos fecham-se os signos da carne.
Com a sombra o tacto, com a luz todo o ser.

Traduzido por Egito Gonçalves
Sprache: spanisch

Los velos del eclipse (final)

Mira la luna, el teatro del mundo bajo los velos del eclipse!
En voz muy baja, vencido, nos habla de imposibles amores
este bajel del silencio que llamamos recuerdo.
Guardamos lengua y palabras en la embriagada madriguera de la
                                                                                    noche.
Y todo permanece mudo. Sólo los astros, viejos pregoneros,
gritan el triunfo de esta ciega noche de pájaros.
¿Lo oyes? Afila la tempestad la cerrada aurora, y el cielo,
pájaro cautivo en una llama, transmuda el tiempo muerto.
Comienza a caer el velamen, ilusorio imperio
de mil lenguas de fuego reluciente, la cumbre abierta
en negro y rojo: comienza la desnudez cerrada del final.
Donde las puertas de la estancia estelar llena de espejos
cierran el armario cósmico. Donde la encendida púrpura, el ángel
incandescente y desnudo, ahoga carbonizadas claridades.
Donde la luz besa el agua y el agua quema la tiniebla.
Escucho el murmullo del cielo, el pálpito de la luna
y el sol lanza la amarga plomada del amor.
Llevo los dedos manchados de sangre y los dientes cariados de luz.
Como humo, evaporo la memoria que me ataba mortecino
a la tiniebla y abro el pecho al tétrico cancerbero solar.
No existe plenitud más vacía ni vacío más pleno,
no existe ausencia más cruel y dulce, más palpitante,
que el espejado y oscuro exterminio de las esferas.
Así el hombre, por un instante perdido en el plenilunio,
temblorosa saeta en el arco del tiempo, príncipe o esclavo,
hace del sueño la razón, de la muerte vida, de la forma
la encendida materia. Del imaginario eclipse realidad.
Si amor es ficción, si la luz que ansío que me queme y encienda
es callada y lenta ficción ¿qué nos queda, futuro, del mundo?

Desnudo, sueño el instante. Con muda transparencia, cimbrea el cielo
la guadaña corrediza de la luz. Rueda la cabeza de la tiniebla.
Ahora, evanescente, siento el latir del pulso en la arboleda.
Un aliento quemado, esquivo y tembloroso, cierra la multicolor
mano del crepúsculo cimbreante. Sazona la tierra el viento.
Y recuerdo: recordamos la palabra profunda y fría de la muerte:
con los ojos se cierran los signos de la carne.
Con la sombra el tacto, con la luz todo el ser.

Traducción al español de Joaquín Marco
Sprache: türkisch

Tutulmanın Tülleri

Avı gözle, tutulmanın tülleri ardında oyunu dünyanın!
Kulağın çukurunda, yenik, imkânsız aşklardan söz ediyor bize
anı denilen bu sessizliğin gemisi.
Tutalım dilimizi, sözcükleri, gecenin sarhos ininde.
Ve her şey sessiz kalır. Salt yıldızlar, eski haberciler,
kuş sürülerinin bu kör ettiği gecenin zaferini muştular.
Duyuyor musun? Fırtına örtülü gün doğumunu biler ve gökyüzü,
alevler içindeki kuş, ölü zamanı değiştirir.
Ve işte perde inmeye başlar, parlayan ateşin
binlerce dilinin sahte imparatorluğu, kırmızı ve siyaha
açilan doruk; ve işte sonun örtük çıplaklığı başlar.
Orda, yıldızların yansıttığı gök kapılarının
göksel dokumayı örttüğü; alevli al, kor halinde
vi çıplak meleğin, kömürleşmiş açıklıları gizlediği yerde.
Işığın suyu öptüğü ve suyun karanlıkları yaktığı yerde.
Gökyüzünün mırıltısını, ayın kalp atıslarını
ve askın acı ağırlığını azaltan güneşi dinliyorum.
Kanla ıslanmış parmaklarım ve ışıkla çürümüş dişlorim var.
Bir duman gibi, can çekişen ben, beni karanlıklara
bağlayan belleği aralıyorum ve açıyorum uğursuz göğsünü
güneş bekçisi Kerberos’un.
Ne daha boş bir doluluk vardır, ne de daha dolu bir boşluk.
Yıldızların parlak ve karanlık yok edilişinden
daha sert ve daha yumuşak, daha heyecanlı yokluk yoktur.
Böylece, insan dolunay altında yitik bir an,
zaman yayında titreyen bir ok, prens ve köledir,
düşü akıl, ölümü yaşam, biçimi ateşten madde
yapar. Düşsel tutulmadan gerçeği.

Kurguysa eğer aşk, yanıp tutuşmak istediğim ışık sessiz
ve ağir kurguysa eğer, dünyada bize nasıl bir gelecek kalır?
Cıplak, an’ı düşlüyorum. Sessiz bir saydamlıkla, gökyüzü
ışığın koşan orağının hızını keser. Düşer karanlığın kellesi.
Şimdi, belli belirsiz, ağaçaların nabzının attığını duyuyorum.
Yanık bir soluk, titrek ve kaçıcı, esnek bir günbatımının
renkli elini kapatır. Rüzgâr toprağı tohumlar.
Ve ben anımsarım; ölümün soğuk ve derin sözlerini anımsayalım:
Bedenin işaretleri kapanır gözlerle.
Gölgeyle dokunuş, ışıkla tüm varlık.

çeviri: Hüseyin Baş, Eray Canberk i Adnan Ozer
vorheriges Gedicht
   (Després de la mudesa)
4 / 10
nächstes Gedicht
(Enlloc)   
alle Gedichte anhören

Jaume Pont

Foto © private
* 24.03.1947, Lleida, Spanien
lebt in: Lleida, Spanien

Der Dichter Jaume Pont unterrichtet Literatur an der Universität von Lleida. Er ist bei diversen Verlagsinitiativen tätig und schreibt für die Presse.

In seinen Essays beschäftigt er sich hauptsächlich mit Dichtung, von den “postista” Dichtern (eine Madrider Avant-garde Bewegung der 1940er) bis zu der neuen Generation katalanischer Dichter, mit denen er sich in seinen Studien auseinander setzt.

Seine Anthologie La nova poesia catalana (Neue katalanische Dichtung), die von Joaquim Marco mitferfasst worden ist, wurde zum Leitstab seiner eigenen Literaturgruppe, der 1980er Jahre Generation.

 Foto © private
Er hat sich auch mit Erzählungen des 19. Jahrhunderts auseinandergesetzt und mehrere Bücher und Studien zu diesem Thema veröffentlicht.

Die bedeutenste Stellung in seinem Werk nimmt Ponts Dichtung ein. 1976 veröffentlichte er sein erstes Buch Limit(s), 1990 die Sammlung seines Gesamtwerks unter dem Namen Raó d'atzar. Poesia 1974 -1989. Mit der anschließenden Sammlung Vol de cendres gelang ihm eines der intensivsten Werke katalanischer Dichtung zu schaffen. In diesem Buch, das Pont seinem verstorbenen Vater gewidmet hat, konfrontiert er Schmerz mit seiner Dichtung und überrascht den Leser mit der Tiefe seines Schreibens.

2000 veröffentlichte er eine Anthologie apokrypher Dichter aus der arabischen Epoche von Lleida, El llibre de la frontera.

Alle seiner Sammlungen wurden mit Preisen ausgezeichnet, darunter zweifach mit dem Serra d'Or Kritikerpreis und mit dem Kritikerpreis für katalanische Dichtung.

Publikationen
  • Límit(s)

    Barcelona: Curial, 1976

  • Els vels de l’eclipsi

    Barcelona: Edicions 62, 1980

  • Jardí bàrbar

    Barcelona: El Mall, 1980

  • La nova poesia catalana: estudi i antologia

    Barcelona: Edicions 62, 1980

  • Divan

    València: 3i4, 1982

  • El corrent G. V.: l’obra poètica de Guillem Viladot

    Barcelona: PPU, 1986

  • Raó d’atzar: (poesia 1983-1989)

    Barcelona: Edicions 62, 1990

  • Vol de cendres

    Barcelona: Edicions 62-Empúries, 1996

  • Llibre de la frontera: de Musa Ibn-Al-Tubbi

    Barcelona: Proa, 2000

  • Enlloc

    Barcelona: Proa, 2007

Preise
  • Serra d'Or Critics' Prize

  • Critics' Prize for Catalan Poetry

Gedicht merken / zur Liste

alle öffentlichen Listen

Gedicht schon auf Favoritenliste

Wenn Du Dir Gedichte merken möchtest, werde einfach Community-Mitglied.

Jetzt Anmelden
weitere Autoren aus Spanien weitere Gedichte auf katalanisch Übersetzungen ins katalanisch

Zufallsgedicht

PUSH!

gedicht page complete: (0,133s)
  • About
  • Newsletter
  • Blog
  • Links
  • Impressum
  • Datenschutz
lyrikline ist ein Projekt vom Haus für Poesie in Kooperation mit den internationalen Netzwerkpartnern von lyrikline