Kathrin Schmidt

eihän siinä enää voi ihminen kivääreineen seistä missä
rajalinjat kaatuvat toistensa yli eikä mitään ole siinä välissä eikä mikään sana
päästä värejään yli

mutta hänen täytyy kivääreineen seistä ja vaihdella sanojen väritystä ja
linjojen väliin avata tila vartiotornia ja
pimeätähtäintä ja kovin syvää hengenvetoa varten

joka ei ole hänen ja jota hän ei voi toistaa ilman lempeyttä ja ilman
että toinen ihminen ottaa hänet jalkojen väliin käsien väliin linjojen
väliin joiden täytyy vain sitten tulla hetki toimeen ilman häntä

ja hänen poseerauskiihkoaan ja juhlakulkuskonettaan niin että hän ei sitten enää
laisinkaan tiennyt mitä hänen kiväärissään on ja mitä laukauksessa jonka hän päästää
pimittääkseen rikkeensä sitä vallitsevaa sääntöä kohtaan että siellä missä kaksi linjaa

kaatuu toistensa yli ei voi olla tilaa

nobody can stand here anymore with a gun where the
borderlines fall together
and there is no in-between, and no word is tinted by another

but he has to stand there colouring words
and open up a space between the lines for a watchtower,
a night vision device, a long sigh, with a gun

that isn’t his, that he can’t practise unsupervised,
with no one to take him between the legs, between the arms, between
the lines – they’d just have to do without him for a while

and his flowering badge and his wiped rags until he wouldn’t even know
where his gun ends but the shot he lets fire
covers up his breach of the rule that here in the place where two lines meet

there can be no space

тут жа ня можа больш ніводзін чалавек стаяць са сваёй стрэльбаю тут дзе
памежныя лініі пералазяць адна праз адну і нікога няма паміж імі і
ніводнае слова не перадае іншаму сваю афарбоўку
але ён мусіць стаяць тут са сваёй стрэльбай і зьмяняць колеры словаў
і знайсьці
паміж лініямі прастору для вартавой вежы і
для прыбору начнога бачаньня і для вельмі доўгага дыханьня

якое насамрэч не ягонае і якое немагчымае без таго каб абярнуцца
і без
таго каб нехта іншы абхапіў яго сваімі рукамі сваімі нагамі
паміж лініямі якія потым проста павінны абыходзіцца безь яго

і яго паста і яго прыбора начнога бачаньня і таго што ён потым больш ня
ведаў дзе ўласна кажучы  стрэльба і таго стрэлу што ён зробіць
каб выправіць сваю памылку якую ён зьдзейсьніў насупраць усталяваным
правілам якія кажуць што там дзе дзьве лініі

залазяць адна на адну ня можа быць ніякай прасторы