Wolfgang Hilbig

Le temps est réapparu dans Berlin.
et les spéculateurs défilent dans la Oranienburger Strasse
pointant vers le ciel à minuit : le temps
fait son come-back après l’exil.

La ville entière dans les rêts d’une magie gris-argent
pleine lune qui roule : nous marionnettes de sa lumière –
Des irréalités nous informent brillamment.
Nous et les morts
errant sur des tombes fantômes
une dernière fois nous nous concédons l’immortalité.
Ah cette poussière resplendissante au milieu des investruines
et quel avril si bref encore avant le troisième millénaire.
Arrêtons de compter

les eaux vertes dans les vieilles maisons lentement se calcinent.

Time has returned to Berlin  
and imposters parade along Oranienburger Straße
around midnight pointing at the sky: time
has returned from exile.

The whole city in the bonds of silver gray magic
the full moon rolls: and we the marionettes of its light—
Irrealities that brilliantly inform us.
We and the dead
strolling over shadow trenches
we grant each another immortality once more.
O this strong glowing dust among investment ruins
and what an April so briefly before the third millennium
we don't want to go on counting

the green waters in the old buildings slowly burn away.

Zaman'a kavuştu Berlin yine;
düzenbazlar Oranienburger Sokağında volta atıyor
gece yarısı göğe doğru işaret ederek: zaman
sürgünden dönmüş.

Şehrin tamamı grigümüş büyünün kelepçelerinde
dolunay yuvarlanıyor: biz de ışığının kuklaları;
gerçekdışılıklar bizi parıltılı bilgilerle donatan.
Biz ve ölüler
gölge hendeklerinin üstünde gezinerek
son kez ölümsüzlüğü bahşediyoruz birbirimize.
Ah şu yatırım yıkıntılarının arasında göz alan parlak toz
ve üçüncü binyıldan hemen önceki ah şu Nisan!
Saymayı bırakalım artık

eski evlerdeki yeşil sular sönmekte yavaş yavaş.