Amir Or (אמיר אור)

Wie den Körper im Traum vergisst man ihn sehr leicht
er wächst nur in dem Maß in dem das Licht versinkt.

Anfangs nur ein Junges der Dunkelheit
aus deinem Herz gerissen
leckt es deine Schenkel mit rauer Zunge.

Und es ist fast belustigend wenn du daran denkst:
  die Toten werfen ihm einen weißen Knochen hin
Doch nach einer Stunde schon in der Größe eines Schritts
beißt er mit jedem Schritt     hungrig danach, zu sein.

Du beginnst zu verstehen je dunkler es wird.
Deine Spuren verlangsamen auf der Brücke.

Die Nacht ist ein Strom ein länger werdendes Tier
       ein Schlund der Dunkelheit  mit hundert Schlangenzähnen
die Nacht ist Wasser und Kälte.

Jetzt fürchtest du dich
Wirfst ihm hin
Einen Knochen, eine Hand oder eine andere Liebe –
Unwichtig. So oder so  in einen einzigen Augenblick
werdet ihr eins.

Ciało, które wydłuża się jak wieczorne cienie
poddane działaniu czasu zbyt łatwo zapomina;
najpierw jest tylko szczenię ciemności – wyrwane z twego serca
i tylko dlatego liże ciepłym językiem twoje łydki.
Kiedy chwyci cię to za serce:
śmierć dorzuci do tego białą piszczel.
Urośnie. Gdziekolwiek pójdziesz.
Aby móc kąsać każdy twój krok, też chce żyć.
Słońce zachodzi, rodzi się twój strach,
Już słychać jak zwalniasz na moście –
noc to zwierzę rozciągnięte zwierzę
wole ciemności stuzębny wąż.
Teraz się boisz ugłaskać byś chciał
kością ręką albo kolejną miłością –
nie ważne. I tak już niedługo
będzie ci wszystko
jedno.

仿佛梦中的躯体 很容易忘却
灯熄灭后长大
先是一头黑暗的小兽
从你的心中拉出
用温润的舌头添着你的小腿
当你想到它
甚至有些可爱
死者扔给它一块白骨

一小时后 它就像你的脚印那么大
每走一步都在咬你  饥饿难耐

越黑 你越了解
你的脚步在桥上减慢

夜仿佛河流
延伸的动物
黑暗的无底洞    一百只蛇的牙齿

夜是水和寒冷
现在你害怕了
安抚它
用一只骨头 或手   或另一种爱——
没关系
不管怎样
不久后
你也会变成其中的一个

Come il corpo nel tempo     è tutto troppo facile da dimenticare.
Diventa più grande       come il vostro set di luce;
prima è solo un cucciolo di tenebra – tirato fuori dal tuo cuore
ma proprio per questo motivo    ti sta leccando i polpacci con la sua lingua calda.
E mentre ci pensi      già ti si sta affezionando:
il morto gli getta un osso bianco.
Ma in un'ora     è grande come il tuo passo,
mordendoti ad ogni passo, affamato di essere.
E più si fa buio   più vai temendo,
i tuoi passi rallentati sul ponte –
la notte è un fiume      un animale che si allunga
uno stomaco di tenebra       cento denti di serpente.
Ora hai paura     lo plachi       con un osso o una mano
o un altro amore –
non importa…   In ogni caso     tra breve
diventerai     l’Uno.

/pre>