Gaga Nakhutsrishvili (გაგა ნახუცრიშვილის)

Schwach beleuchtet ist die Großstadt heut’,
Die Straßen sind verwegener,
Jeder ist jedem sein Busenfreund,
Jeder ist jedem sein Gegner.

Dort, wo man keinerlei Neues kennt,
Wird man nicht mehr glücklich werden,
Dort, wo man lediglich Wahrheit nennt,
Aber nicht weiter weiß auf Erden.

Dort, wo Wunsch ist nach Veränderung,
Hat niemand bedacht selbstredend,
Man hat keinen Durst nach Leben,
Jedoch eine Karte nach Eden.

Schatten sind es, die überall wandeln,
Sinnlose Kreis-Linien eben,
Dort, wo man sollte schnell handeln,
Tötet man einfach das Leben.

Dort, wo es niemals heller wird,
Sucht man in der Nacht Almosen,
Wenigstens die Luft stellt nicht ab,
Luft, rechtzeitig Luft zum Stoßen!

De stad is zwak verlicht,
de straten kleuren grijs,
ieder heeft een vriend in zicht,
ieder een vijand ongelukkigerwijs.

Waar er niets nieuws te beleven valt,
ligt het geluk niet voor het oprapen.
Waar behalve waarheid niets opvalt,
kan je je enkel aan het niets vergapen.

Waar verlangen naar verandering
bij niemand opkomt, is er geen betovering,
heeft niemand dorst naar het leven,
maar wel een kaartje naar de Hof van Eden.

Waar schaduwen rondlopen
en zinloze rondjes trekken,
waar niemand nog durft te hopen
behalve de tijd te doden en te rekken,

waar het licht nooit doorbreekt,
bedelt men ‘s nachts in het spoor van het gerucht,
dat de lucht is vergrendeld,
lucht, snel, lucht!