Ali Abdollahi (علی عبداللهی)

Мой правы бот
пайшоў у адпачынак.
Я болей не на дзьвюх
і не на чатырох,

у вечнай Тройцы
мысьлячы трысьнёг.
А ўночы ў мае сны прыходзіць Ніцшэ:

маўляў, усё дабро да рэшты зьнішчу!
І вось цяпер на варце тэлефона
стаіць аўтаадказьнік, пашкадуй
зацяты гаспадар!

Часаць нагу
адно вязальнай сьпіцаю магу.

Направа не пайсьці – нічога добрага,
налева – там заўсёды толькі лева.
Гаротны я, гаротны: у трохбоі
я правадзейны левадум,
што веру
да рэшты зьніцшыў.

Mein rechter Schuh
hat Urlaub genommen.
Weder vierbeinig bin ich nun
noch zweibeinig.

In der ewigen Dreifaltigkeit
lese ich Nietzsche.
Nachts erscheint er mir im Traum und sagt:

Ich werde dir noch den Schnauzer zwirbeln!
Seit Tagen
steht das Telefon auf Anrufbeantworter.
Erbarmen, der hartnäckige Vermieter!

Mit einer Stricknadel
kratze ich mich am Bein

Von rechts habe ich nichts Gutes erfahren,
Links ist stets links geblieben.
Müde bin ich, müde
in diesem dreifachen Widerstreit:
Rechtshändig, links denkend,
nichts glaubend.

Teheran, Februar 2002

Memories of Seclusion

My right shoe has gone on leave
I'm neither four-footed, nor two

I read Nietzsche in a state of primordial trinity
At night he enters my sleep and says: 
Finally, I get to rub out your moustache!

The phone has gone straight to voicemail for days
Yet again, the bloody landlord!

I scratch my foot with a knitting needle

Nothing good ever came from the right
The left is left
I am weary, so weary,
tired of this tripartate opposition:
right-handedness, left-mindedness, nihilism

Jobb lábam cipője
Szabadságra ment.
Most már se négy lábam,
Se két lábam nincsen.

A háromosztatú örökkévalóságban
Nietzschét olvasok.
Éjjelente megjelenik álmomban, s így szól hozzám:
„Végül elvezetlek a jólét útjára!”
Napok óta
Telefonomat üzenetrögzítőre állítom,
Torkig vagyok a pimasz háztulajdonossal!

Kötőtűvel
Vakarom a lábam.

A jobboldaltól sosem láttam semmi áldásosat,
Az csak a bal, mindig a baloldalon volt.
Belefáradtam, belefáradtam már
Ebbe a hármas szembeállásba:
Jobbkezesség, baloldali gondolkodás,
De már semmiben sincs hitem.

Teherán, 1381. báhmán hó (= kb. 2003. január-február)

Աջ ոտքիս կոշիկը
Արձակուրդի մեջ է.
Ոչ չորքոտանի եմ հիմա,
Ոչ երկոտանի:

Աստվածային Երրորդությունում
Նիցշե եմ կարդում.
Գիշերները գալիս է երազիս և ասում՝

Ի վերջո, բեղերդ կկտրե'մ:
Օրեր է, որ հեռախոսային
Պատգամներ եմ ստանում.
Աստված հեռու պահի՝
Երեսը պատռած տանտիրոջից:

Գործվածքի շյուղով
Քորում եմ ոտքս:

Ինձ համար, աջերից
Բան դուրս չեկավ,
Իսկ ձախերը ձախողակ են միշտ.
Հոգնած եմ, հոգնած
Այս եռյակ հակամարտից՝
Աջլիկ, ձախակողմյան,
Հավատով լի՝ ոչնչին:

mijn rechter schoen
is met vakantie gegaan
nu ben ik noch vier-
noch tweevoeter

in primordiale drie-eenheid
lees ik Nietzsche
’s avonds komt hij in mijn droom
en zegt:

ik zal je uiteindelijk
onder mijn snor vertrappen!
de telefoon is al dagenlang
op het antwoordapparaat
red me uit de handen van de hardnekkige verhuurder!

ik krab mijn been
met een breinaald

ik heb geen genoegen ontleend aan rechts
links was altijd links
ik ben moe, doodmoe
van deze driedelige tegenstand:
rechtshandig, links denkend
nulgelovig

Abdollahi
bahman 81 (april 2002), Teheran

Sağ ayakkabım izne çıktı
Halen ne dört ayaklıyım ne de iki

Ezeli tesliste
Nietzche okuyorum
Geceler uykuma geliyor ve söylüyorum

Sonunda senin bıyığını ediyorum!
Günlerdir telefon telesekreterde
Aman şu inatçı ev sahibinden!

Şişle ayağımı kaşıyorum

Sağdan hiçbir hayır görmedim
Sol hep aynı sel idi
Yorgunum yorgun
Bu üçlü karşılaşmada
Sağ ellilik, sol fikirlik
Ve inançsızlık