Murat Nemet-Nejat
Translator
on Lyrikline: 2 poems translated
from: الجاليكية, التركية to: الفرنسية, الانجليزية
Original
Translation
MAZÁS DO XARDÍN DE TOLSTOI
الجاليكية | Yolanda Castaño
Eu,
que bordeei en automóbil as beiras do Neretva,
que rebañei en bicicleta as rúas húmidas de Copenhague.
Eu que medín cos meus brazos os buratos de Saraxevo,
que atravesei ao volante a fronteira de Eslovenia
e sobrevoei en avioneta a ría de Betanzos.
Eu que collín un ferry que arribase ás costas de Irlanda,
e á illa de Ometepe no Lago Cocibolca;
eu que non esquecerei aquela tenda en Budapest,
nin os campos de algodón na provincia de Tesalia,
nin unha noite nun hotel aos 17 anos en Niza.
A miña memoria vai mollar os pés á praia de Jurmala en Letonia
e na sexta avenida síntense coma na casa.
Eu,
que houben morrer unha vez viaxando nun taxi en Lima,
que atravesei o amarelo dos campos brillantes de Pakruojis
e crucei aquela mesma rúa que Margarett Mitchell en Atlanta.
Os meus pasos pisaron as areas rosadas de Elafonisi,
cruzaron unha esquina en Brooklyn, a ponte Carlos, Lavalle.
Eu que atravesei deserto para ir ata Essaouira,
que me deslicei en tirolina dende os cumios do Mombacho,
que non esquecerei a noite que durmín na rúa en Amsterdam,
nin o Mosteiro de Ostrog, nin as pedras de Meteora.
Eu que pronunciei un nome no medio dunha praza en Gante
que unha vez suquei o Bósforo vestida de promesas,
que nunca volvín ser a mesma despóis daquela tarde en Auschwitz.
Eu,
que conducín cara o leste até preto de Podgorica,
que percorrín en motoneve o glaciar de Vatnajökull,
eu que nunca me sentín tan soa coma na rue de Sant Denis,
que xamáis probarei uvas coma as uvas de Corinto.
Eu, que un día recollín
mazás do xardín de Tolstoi,
quero voltar a casa:
o recanto
que prefiro
da Coruña
xusto en ti.
from: Varios autores - A Coruña á luz das letras
Iñás-Oleiros: Ed. Editorial Trifolium, 2008
Audio production: Literaturwerkstatt Berlin, 2015
Pommes du jardin de Tolstoï
الفرنسية
Moi,
qui ai remonté en voiture les rives de la Neretva,
qui ai raclé à vélo les rues humides de Copenhague.
Moi qui ai mesuré avec mes propres bras les crevasses de Sarajevo,
qui ai traversé, sur le siège passager, la frontière slovène
et survolé en biplan la Ria de Betanzos.
Moi qui ai pris la route sur un ferry qui ai accosté sur les côtes d’Irlande,
et sur l’île Ometepe dans le lac Cocibolca;
moi qui n’oublierai jamais cette boutique de Budapest,
ni les champs de coton de la province de Tesalia,
ni cette nuit à 17 ans dans un hôtel de Nice.
Ma mémoire trempe ses pieds sur la plage de Jurmala en Lettonie
et sur la 6ème avenue elle se sent à la maison.
Moi,
qui aurait pu mourir cette fois-là dans un taxi de Lima,
qui ai parcouru le jaune de ces champs brillants à Pakruojis
et traversé cette même rue que Margaret Mitchell à Atlanta.
Mes pieds ont marché sur les sables roses d’Elafonisi,
ils ont pris un croisement à Brooklyn, le pont Charles, la rue Lavalle.
Moi qui ai traversé le désert pour aller à Essaouira,
qui ai glissé sur une tyrolienne depuis les hauteurs du Mombacho,
qui n’oublierai pas la nuit où j’ai dormi à même la rue à Amsterdam,
ni le monastère de Ostrog ni les pierres de Meteora.
Moi qui ai prononcé un nom au milieu d’une place à Gante,
qui ai traversé un jour le Bosphore habillée de promesses
qui n’a plus jamais été la même après cet après-midi à Auschwitz.
Moi,
qui ai conduit vers l’Est jusque près de Podgorica,
qui ai couvert en motoneige le glacier Vatnajökull,
Moi qui ne me suis jamais sentie aussi seule que dans la rue Saint-Denis,
qui ne goûtera plus jamais pareil raisin qu’à Corinto.
Moi, qui ai un jour cueilli
des pommes du jardin de Tolstoï,
je veux rentrer à la maison:
le refuge
que j’aime le plus
à La Corogne
juste en toi.
OLUP BİTENLER
التركية | Gonca Özmen
Merhameti ben bir sudan öğrendim
İçine elimi koydum, akana
Elimi ben nelere, kimlere
Toplama beni
Ben dökülmeyi sevdim
Bana baktı hep dünyada olup bitenler
Olup bitenler işte olup bitmezler
Geri vermez ölüyü sular
Yataksız onlar, uyurlar
Her şey olacağı gibi olsun
Ama olsun
Bahçemle barışayım
Üç kolu kesik tarihle
Bulmak bazen fenadır
Sesindeydim, o dingin ovanda
Sen orda ölürdün
Ben burda yıkardım gövdeni
from: Belki Sessiz
Yapı Kredi Yayınları, 2008
What Happens
الانجليزية
I learnt compassion from water
put my hand in it, the flowing liquid
touching whomever, going wherever
Do not pick me up
I like to fall apart
Everything that happens looked at me
What happens... Well, what doesn't
Waters do not return the dead
They sleep... not in their beds
What will happen will do so
yes it will do so
I'll make peace with my own garden
with history though three arms missing
Discovery sometimes ends in defeat
I dwelt in your voice, in your still plain
And you died there
And I washed your body here