Cornelius Hell
الألمانية
Vėl vaikštau
Ich war alt wie ein Rauch
Johannes Bobrowski
vėl vaikštau po nuotraukas virš pianino
jos įsileidžia nesipriešindamos, lyg to laukusios
spalvos šešėliai blunkančios linijos
išsigaubia lyg lašas iš krano:
atvėsę patalai greimas ant pieno
vėlyvos sirenos - greitosios ar fabriko
tavo kūnas kruta ankštam ore
kažkur toli kitam kvadrate
į stiklą trinasi putplastis
ar jauti prietemos kvapą ar nueisi
nežinia kur atneši
Palangos tiltą ar ne
aštuntam kambary tarp šokančių kojų
aštunto dešimtmečio batais randu ko neieškojau
ant parketo nukritęs kraujo lašas
toks apvalus tirštas nekaltas
pasilenkiu ir lyžteliu, apstulbęs
ich geh wieder
Ich war alt wie ein Rauch
Johannes Bobrowski
ich geh wieder durch die Fotos überm Pianino
sie lassen mich ein ohne Widerstand, als hätten sie darauf gewartet
Farben Schatten verblichne Konturen
aufgeblasen wie ein Tropfen vom Wasserhahn:
ausgekühltes Bettzeug die Haut auf der Milch
späte Sirenen – vom Rettungswagen oder von der Fabrik
dein Körper bewegt sich in dünner Luft
irgendwo in weiter Ferne in einem anderen Quadrat
an Glas wetzt Styropor
spürst du den Duft der Dämmerung gehst du hin
wer weiß wohin du sie bringst
die Brücke von Palanga oder nicht
im siebten Zimmer zwischen tanzenden Füßen in Schuhen
der siebziger Jahre finde ich was ich gar nicht gesucht
ein Tropfen Blut auf das Parkett gefallen
so rund so dicht so unschuldig
ich bücke mich und lecke, ganz verblüfft