الأسبانية
LISTEN AND REPEAT: un paxaro, unha barba.
Todo o ceo está en crequenas. Unha sede intransitiva.
Falar nunha lingua allea
parécese a poñer roupa prestada.
Helga confunde os significados de país e paisaxe.
(Que clase de persoa serías noutro idioma?).
Ti, fasme notar que, ás veces,
este meu instrumento de corda
vocal
desafina.
No patio de luces da linguaxe,
engánchame a prosodia
no vestido.
Contareiche algo sobre os meus problemas coa lingua:
hai cousas que non podo pronunciar.
Como cando te vexo sentado e só vexo
unha cadeira –
ceci n’est pas une chaise.
Unha cámara escura proxecta no hemisferio.
Pronunciar: se o poema é
un exorcismo, un cambio de agregación; algún humor
solidifica para abandonarnos.
Así é a fonación, a entalpía.
Pero tes toda a razón:
o meu vocalismo deixa
moito que desexar.
(Se deixo de mirar os teus dentes
non vou entender nada do que fales).
O ceo faise pequeno. Helga sorrí en cursiva.
E eu aprendo a diferenciar entre unha barba e un paxaro
máis alá de que levante o voo
se trato de collela
entre as mans.
من: A segunda lingua
Santiago de Compostella: PEN Clube de Galicia, 2014
الإنتاج المسموع: Literaturwerkstatt Berlin, 2015
LISTEN AND REPEAT: un pájaro, una barba
Todo el cielo está en cuclillas. Una sed intransitiva.
Hablar en una lengua ajena
se parece a vestir ropa prestada.
Helga confunde los significados de país y paisaje.
(¿Qué clase de persona serías en otro idioma?)
Tú, me haces notar que, a veces,
este instrumento mío de cuerda
vocal
desafina.
En el patio de luces del lenguaje,
se me engancha la prosodia
en el vestido.
Te contaré algo sobre mis problemas con la lengua:
hay cosas que no puedo pronunciar.
Como cuando te veo sentado y sólo veo
una silla –
ceci n’est pas une chaise.
Una cámara oscura proyecta en el hemisferio.
Pronunciar: si el poema es
un exorcismo, un cambio de agregación; algún humor
solidifica para abandonarnos.
Así es la fonación, la entalpía.
Pero tienes toda la razón:
mi vocalismo deja
mucho que desear.
(Si dejo de mirar tus dientes
no voy a entender nada de lo que hables).
El cielo se hace pequeño. Helga sonríe en cursiva.
Y yo aprendo a diferenciar entre una barba y un pájaro
más allá de que levante el vuelo
si trato de cogerla
entre las manos.