Mazaher Shahamat

الفارسية

Michael Donhauser

الألمانية

(2)

انگشتان همراه من 
خروج کردگان از دست های من 
که دست های من نامیده شده اند حتی پیشتر از نامیده شدن 
پیش از ایستادن درختان 
پیش از ایستادن درختان در کنار یک رود
در کنار زنی با انگشتان بسیار 
در کنار زنی با پستان هایی پر از رد انگشتان خدایی با موهای بسیار بلند 
موهای پیچیده به آب و ستاره و گوشه های تیز آسمان 
پیش از ایستادنشان در منظر مردی که اسب را سیاه می شناخت 
پیش از ایستادن در برابر ایستادن یک سگ خیره شده به چشم های یک زن 
پیش از ایستادن در برابر ایستادن یک مرد ایستاده در برابر یک مرد 
پیش از هر ایستادنی در برابر ایستادنی و ایستادنی در برابر ایستادنی و هر ایستادنی 
گاهی سگ می شوند 
و در خیابان متروک 
در خیابان متروک از ترس 
از ترسیدن 
از ترسیدن پنهان شده 
از ترسیدن پنهان کردنی 
متروک از سرمای کلمات مردان بزرگ 
از یخ زدگی ترساندنی از پهنای سمی کلمات بزرگ از دهان وسیع مردان بزرگ 
از صاعقه شدگی کلماتی از تازیانه شدگی کلماتی دیگر در آسمان هی بیا کنجت کجاست 
از برآمدگی زمینی تو چرا عمیق می شوی چاه به چاه 
و هی مرده می بلعی با استخوان های بسیار 
با استخوان های کبود شده بسیار 
با استخوان های سیاه شده از شب های عاصی شده بسیار 
حتی متروک از تابش مشکوک ماه ها و ستاره هایی از جنس اندوه سخت شده از کهنسالی 
راه می افتند 
و هر طنابی را به دندان می کشند می جوند 
تازه این بار می شوند مثل دزدان حرفه ایی که قفل دهان زمین را بهتر از خدایان می شناسند 
و به شکل کاملا فلسفی می فهمند 
که گلوی سنگ 
از دهان تاریکی فراختر مانده است که آدمی را به مکاشفه خود بازخواند 
می بینید ؟
انگشتان همراه من 
خروج کردگان از دست های من
حتی از جدار نی و کلماتی با قواره وسیع با توانی سیال می گذرند 
و مشکل معنای وابستگی را با دندان های تیز حل می کنند 
لطفا مراقب باشید 
گاهی دیوانه وار علاقه شدیدی هم به گلوی انسان پیدا می کنند 
و این گونه است 
خود من هر انگشتی را اشاره ایی می بینم 
به آغاز احتمالی فاجعه ایی که پنهان مانده است .

© Mazaher Shahamat
الإنتاج المسموع: Haus für Poesie / 2016

2.

Finger an mir
Willkür an meinen Händen
meine genannt vor allem Nennen
vor den Bäumen als Bäume und ihrem Stehen am Fluss
dem Stehen einer vielfingrigen Frau
den Fingerspuren an ihren Brüsten eines Gottes mit dem Haar
verfangen im Wasser, am Stern, dem kantigen Himmel
vor den Augen, die ein Pferd schwarz nur kannten
vor dem Hund, der stierte in die Augen der Frau
vor dem Stehen angesichts eines Stehens
Manchmal werden sie Hunde
in entlegenen Straßen
verlassen aus Angst vor dem Angsthaben
vor dem Versteckbaren der Angst
verlassen wegen der Kaltschnäuzigkeit mächtiger Männer
der sich ausbreitenden Eiseskälte aus ihrem breiten Mund
wenn Worte wie Blitze Peitschenhieben gleich zucken am Himmel
Hey, wo kommst du eben her?
Du bist eine Erhebung der Erde
warum machst du dich zur Grube
tief und tiefer noch zu einem Loch für so viele Tote und Knochen
bläulich schimmernd
geschwärzt von den Nächten der Abtrünnigkeit
verdächtig im Schein des Mondes und der Sterne
und der Monate, gehärtet vom Alter
Doch nun machen sie sich auf
kauen und zerren an jedem Seil
nun werden sie durchtriebene Diebe
kennen die Riegel zur Erde besser als Götter
verstehen ganz und gar im Sinne einer Evidenz
dass der Schlund des Steins offener ist als jener der Dunkelheit
und sagt: erkenne dich
seht ihr?
Finger an mir
Willkür an meinen Händen
strömen durch das Schilfrohr der Flöte
durch die Menge von Wörtern wie Wasser
lösen das Rätsel der Sucht mit der Schärfe von Zähnen
passt auf
manchmal packt sie die Lust auf eine Kehle
sehe ich in jedem Finger schon zucken
die nahe Katastrophe

Übertragung ins Deutsche von Michael Donhauser
VERSschmuggel, Persisch-Deutsch, organisiert vom Haus für Poesie, 2016