Josep Palau i Fabre

الكاتالوينية

Àxel Sanjosé

الألمانية

Cant espiritual

No crec en tu, Senyor, però tinc tanta necessitat de creure en tu,
que sovint parlo i t’imploro com si existissis.
Tinc tanta necessitat de tu, Senyor, i que siguis, que arribo a
creure en tu – i penso creure en tu quan no crec en ningú.
Però després em desperto, o em sembla que em desperto, i
m’avergonyeixo de la meva feblesa i et detesto. I parlo contra tu
que no ets ningú. I parlo mal de tu com si fossis algú.
¿Quan, Senyor, estic despert, i quan sóc adormit?
¿Quan estic més despert i quan més adormit? ¿No serà tot un
son i, despert i adormit, somni la vida? ¿Despertaré algun dia
d’aquest doble son i viuré, lluny d’aquí, la veritable vida, on la
vetlla i el son siguin una mentida?
No crec en tu, Senyor, però si ets, no puc donar-te el millor de
mi si no és així: sinó dient-te que no crec en tu. Quina forma
d’amor més estranya i més dura! Quin mal em fa no poder dirte:
crec.
No crec en tu, Senyor, però si ets, treu-me d’aquest engany
d’una vegada; fes-me veure ben bé la teva cara! No em vulguis
mal pel meu amor mesquí. Fes que sens fi, i sense paraules, tot
el meu ésser pugui dir-te:
Ets.

© Fundació Palau
من: Poemes de l'Alquimista
الإنتاج المسموع: Fundació Palau

Geistlicher Gesang

Ich glaube nicht an dich, o Herr, aber ich habe so ein Bedürfnis, an dich zu glauben,
dass ich oft so rede und dich anflehe, als wenn’s dich gäbe.
Ich habe so ein Bedürfnis nach dir, o Herr, und dass du bist, dass ich manchmal sogar
an dich glaube – und denke, dass ich an dich glaube, indem ich an niemanden glaube.
Aber dann erwache ich, oder es scheint mir so, als erwachte ich, und
ich schäme mich meiner Schwäche und verabscheue dich. Und rede gegen dich,
der du niemand bist. Und rede schlecht von dir, als wenn du jemand wärest.
Wann, o Herr, bin ich wach und wann bin ich im Schlaf?
Wann bin ich wacher und wann mehr im Schlaf? Ist das etwa nicht alles ein
Schlaf und ich träume, wach und im Schlaf, das Leben? Werde ich eines Tages
aus diesem doppelten Schlaf erwachen und, weit weg von hier, das wahre Leben leben, wo das
Wachsein und der Schlaf eine Lüge sind?
Ich glaube nicht an dich, o Herr, aber wenn du bist, kann ich dir das Beste von
mir nicht anders geben als so: dir zu sagen, dass ich nicht an dich glaube. Was für eine
seltsame und harte Art der Liebe! Wie es mir weh tut, dir nicht sagen zu können:
Ich glaube.
Ich glaube nicht an dich, o Herr, aber wenn du bist, hol mich endlich
aus dieser Täuschung hesraus; lass mich deutlich dein Gesicht sehen! Nimm mir meine
schäbige Liebe nicht übel. Mach, dass ohne Ende, und ohne Worte, mein ganzes Wesen zu dir sagen kann:
Du bist.

Aus dem Katalanischen von Àxel Sanjosé