Ο πατέρας

κοιμάται ώρες τώρα

η μάνα

κατέβαλε τις τελευταίες της προσπάθειες

πήρε κάποια πράγματα από κάπου και

τα ’βαλε κάπου αλλού

έπλυνε ένα πιάτο και

ένα πιάτο τ’ άφησε άπλυτο

μέχρι που ηρέμησε επιτέλους η συνείδησή της

και την πήρε ο ύπνος.

Τα χρόνια

αδιάφορα για μας και για τα πεπραγμένα και για τα μη πεπραγμένα μας

αδιάφορα για τις εκπληρωμένες και για τις ανεκπλήρωτες ευχές μας

θα περάσουν

και μια μέρα

ούτε πατέρας θα υπάρχει

κι ούτε και μάνα

κι αν ο θεριστής τη ζωή μάς τη χαρίσει

θα ’μαστε αδέλφια

όρθια πάνω στη στάχτη μιας αγάπης που θα καίει ακόμα

κληρονομιά του πατέρα και της μάνας.

Εκείνη τη μέρα

μπορεί η τιμή του ψωμιού και του χρυσού να είναι η ίδια

και η ζωή και η αξιοπρέπεια και η ελευθερία του ανθρώπου

πιο φτηνές ακόμα κι απ’ αυτή.

Εκείνη τη μέρα

εκείνη τη μέρα, που δεν θέλω να ’ρθει,

ούτε ψωμί θα θέλω κι ούτε και χρυσό.

Θέλω εκείνη τη μέρα

ή να υπάρχω

και να μπορώ

μ’ ένα φύσημα τη φωτιά κάτω από ’κείνη τη στάχτη να την ανάψω

ή να γίνω καπνός

και στον αέρα να χαθώ.