Ramon Farrés
الكاتالوينية
Ich & mein Tod
Jede Nacht gehe ich mit meinem Tod ins Bett.
Seine Knochen sind anschmiegsam und wie oft
ist ihm kalt; immer will er sich an mir wärmen.
Ehe er einschläft zählt er seine Schäfchen.
Die läßt er weiden auf grüner Au, aber ach
mal verirrt sich eins, mal fällt eins in den Reißwolf.
Schon rasselt sein Atem, schon grunzt er
im Traume. Es geht ihm nicht gut, denke ich, sicher
macht er sich Sorgen ich könnt ihm entwischen.
Mein Tod ist zu faul nachts aufs Klo zu gehen.
Früh um halb vier wechsle ich Decken & Laken.
Ich bin doch so löchrig, jammert mein Tod.
Heller Tag: und wer nicht aus den Federn will
ist mein Tod. Seinen Kaffee verlangt er um Zwölf.
Und Himmel, die Zähne putzt er sich morgens nie!
من: Abdruck im Niemandswo
Leipzig: Poetenladen, 2016
الإنتاج المسموع: Haus für Poesie / 2016
JO & LA MEVA MORT
Cada nit em fico al llit amb la meva mort.
Els seus ossos se m’arramben i sovint
té fred: sempre vol escalfar-se amb mi.
Abans d’adormir-se compta els seus xaiets.
Els deixa pasturar en un prat verd, però ai
ara un es perd, ara un altre cau a la gola del llop.
Ja respira sorollosament, ja gruny
en somnis. No està bé, penso, ben segur
la neguiteja que jo pugui escapolir-me’n.
La meva mort és massa mandrosa per anar al vàter de nit.
A quarts de quatre de la matinada canvio mantes & llençols.
És que estic plena de forats, es lamenta la meva mort.
S’ha fet de dia, i qui no vol aixecar-se del matalàs
és la meva mort. A les dotze reclama el seu cafè.
I redeu, al matí no es renta mai les dents!