Mala Vikaite, Viktor Kalinke
الألمانية
Vairuotojo žmona
Vairuotojo žmona: Rytą man liko tik odinė kepurė ant spintos.
Vairuotojas: Iš pradžių taip lėkiau - maniau, apsiversiu.
V.ž.: Aš vėl aptekau katėm; siūlai smaugia man kaklą.
V.: Bremenas. Šlapdriba. Sapnuojas pasieniečiai.
V.ž.: Oi, susirgau! Nepadeda ir žiūrėjimas pro langą.
V.: Užsimiršęs glaudžiu sunkvežimio priekį, tavo krūtinę.
V.ž.: Ji neužkrečiama, tačiau mirtina. Jau motina išneša šiukšles, nuperka maisto.
V.: Parvešiu Europos pieno, ir tu pasveiksi.
V.ž.: Kalėdos. Po langais šaukia: Dezdemona, padarysiu tave laimingą!
Nebegaliu: išvažiuosiu, pakeisiu butą, pavardę, tautybę…
V.: Pakrauta. Jungiu šviesas; spaudžiu vairą, lyg kelią sutrumpint galėčiau. Jaučiu:
liko tik kelios minutės.
Ar spėsiu, ar spėsiu?
الإنتاج المسموع: 2002 M. Mechner, literaturWERKstatt berlin
Frau des Fahrers
Frau des Fahrers: Am Morgen blieb mir nur die Ledermütze auf dem Schrank.
Fahrer: Am Anfang hab ich mich so abgehetzt – ich dachte, ich überschlage mich.
Frau: Bin nur noch von Katzen umgeben. Fäden schnüren meine Kehle zu.
Fahrer: Bremen. Schneeregen. Ich träume von Grenzern.
Frau: Ach, bin ich krank! Selbst aus dem Fenster schauen hilft nicht.
Fahrer: In Gedanken schmiege ich mich an die Lasterschnauze, deine Brust.
Frau: Es ist nicht ansteckend, aber tödlich. Mutter bringt schon den Müll runter und kauft ein.
Fahrer: Ich bring dir Milch aus Europa, und du wirst wieder gesund.
Frau: Weihnachten. Draußen schreit jemand: Desdemona, ich mach dich glücklich!
Ich kann nicht mehr: ich reise aus, tausche Wohnung, Name, Nationalität...
Fahrer: Geschafft. Ich mach das Licht an; drück auf den Lenker, als ob ich
so den Weg verkürzen könnte. Ich spüre: mir bleiben nur noch Minuten.
Schaff ich’s, schaff ich’s?
© Edition ERATA - Leipziger Literaturverlag