Ό,τι  ορατό

έχει πια ειπωθεί

η κυκλώπεια κλεφτή ματιά του πύργου του ραδιοφώνου

το κοκκίνισμα στις καμινάδες

                             τα πουπουλένια λούτρινα παιχνίδια που έβρεχαν οι αιθέρες

όλα όσα κρύβουμε κάτω απ’το χαλί

οι σπίθες κι οι πνιχτές κραυγές

                             κι όλα τα συναφή

                                                          γύρισαν στις πατρίδες τους σφυρίζοντας μακάρια

με νυχτερινή συχνότητα 30 Hz.

Α, ναι  βέβαια. Είναι κι αυτό το τεράστιο σύννεφο

                             που κλείνει  του πύργου το κυκλώπειο μάτι.

κολυμπάει  τον ουρανό το συννεφένιο ψάρι

                             για να ξεφύγει απ’το λυχνάρι το ανεμοδαρμένο

όταν το ρολόι της κουζίνας  χτυπά

τα βήματα προς το σκοτάδι