Dat schurende geluid,
een schrapen, dag en nacht,
van tenen, vingers, nagels -
dat komt van het krassen,
van het klimmen, van het kruipen van hen
die daar met ingehouden adem
omhoog willen, omhoog,

alsmaar hoger, vol angst,
angst dat de zanderige helling
onder hun nagels meegeeft,
waardoor ze wegglijden,
terug naar af, vanwaar ze komen,
en hoe meer zij, in paniek,
nog voor de fragiele flank

verkruimelt, breekt, op alles
wat zij onder zich vermoeden
beginnen te trappelen,
hoe dieper, niet te stuiten,

naar beneden