Michel Volkovitch
الفرنسية
Ο κόμης Λωτρεαμόν
Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα
στουπί, βενζίνη και ο άνεμος
με τη φορά της λύπης μου
να μπει ένα τέλος οπωσδήποτε
το όνειρο δεν κάνει πλέον ούτε για προσάναμμα
καλά μου τα’ λεγε η μάνα μου:
ότι αυτός ο δρόμος δεν θα βγάλει πουθενά
και σκοτωμένα λόγια βλέπω μες στα μάτια σου
σε άγγιξε το τίποτα την ώρα που σε γένναγα
οπότε πάρε την ευχή μου
κι ετούτα τα σπίρτα
Κι ενώ όλα ήταν έτοιμα
(διόλου δεν τρέμανε τα χέρια μου)
τότε εμφανίζεται ο Ισίδωρος
«Μη!» φωνάζει
κι αρπάζει τα σπίρτα
«πάρε τα γάντια μου να προκαλείς
το σκότος και το φως
το μπαστούνι μου να μην γλιστράς
στις αϋπνίες σου
και λοστός είναι
και πάρε το ημίψηλο καπέλο μου
το είχα αντί για άγγελο
δεν ξέρεις πόσες κραυγές χωράει στον πάτο του
και προτού κάνεις οτιδήποτε
κοίτα να γυαλίσεις τα παπούτσια σου – τσόγλανε»
«Δεν σε αναγνωρίζω Ισίδωρε» του λέω
«εγώ – »
«όχι» μου λέει
«μπήκαμε στο θαύμα γονατισμένοι
τουλάχιστον να βγούμε σαν κύριοι»
Athens: Kedros ed.,
الإنتاج المسموع: Literaturwerkstatt Berlin 2010
LE COMTE DE LAUTRÉAMONT
Et alors que tout était prêt
chiffon, essence et vent
sous l’impulsion de mon chagrin
quoi qu’il arrive pour que tout finisse
le rêve n’est même plus bon à servir d’allumage
ma mère avait raison de me le dire :
que cette route ne mènera nulle part
et dans tes yeux je vois des paroles mortes
le néant t’a touché quand je t’ai mis au monde
alors sois béni
et prends ces allumettes
Et alors que tout était prêt
(mes mains ne tremblaient pas du tout)
c’est alors qu’apparaît Isidore
« Non ! » s’écrie-t-il
et il m’arrache les allumettes
« prends mes gants pour provoquer
les ténèbres et la lumière
ma canne pour ne pas glisser
dans tes insomnies
c’est un levier aussi et
prends mon haut-de-forme
il me servait d’ange
tu ne peux pas savoir tous les cris qu’il contient
et avant de faire quoi que ce soit
prends bien soin de cirer tes chaussures — voyou »
« Je ne te reconnais pas Isidore » lui dis-je
« moi —
« non » me dit-il
« nous sommes entrés dans la merveille à genoux
sortons-en au moins comme des princes »