Liesbeth Huijer
الهولندية
den tapte fuglen
så kjem
nye dagar
og nye bøker
har du høyrt
om dodofuglen
seier eg til abelone
ho sit med blikket
i fanget, seier
ikkje noko
har du høyrt
om dodofuglen
seier eg igjen
no ser ho på meg
nei, seier ho
eg har lese om han
seier eg, lese om han
i den nye boka
frå knut
dodofuglen
levde på mauritius
ei øy i det indiske havet
eit stort nebb hadde han
eit stort hovud
eit bankande hjarte
og små, ubrukelege
venger
kunne slett ikkje fly
kunne knapt gå
han som ein gong
må ha kome til øya
gjennom lufta
høgt oppe må han
ha sveva
før han blei så stor
og klumpete
så ute av stand
til å lette
men eit liv hadde han
eit liv som var hans
og skogen
med sine salar
og salongar
var hans
til menneska
kom til øya med
griser og apar
og rotter
alle var dei sterkare
enn han
snart var skogen hans
øydelagd
ingenstad var det
å gøyme seg
og ikkje kunne han
flyge derifrå
sidan har det gått
to hundre år
to hundre år der
ingen har sett
dodofuglen
من: SIGD. Dikt
Oslo: Tiden Norsk Forlag, 2016
الإنتاج المسموع: Haus für Poesie, 2019
DE VERLOREN VOGEL
dan komen er
nieuwe dagen
en nieuwe boeken
heb je gehoord
van de dodovogel
vraag ik aan abelone
ze heeft haar blik
op haar schoot gericht
zegt niets
heb je gehoord
van de dodovogel
vraag ik weer
nu kijkt ze naar me
nee, zegt ze
ik heb erover gelezen
zeg ik, over hem gelezen
in het nieuwe boek
van knut
de dodovogel
leefde op mauritius
een eiland in de indische oceaan
een grote snavel had hij
een grote kop
een kloppend hart
en kleine, nutteloze
vleugels
kon helemaal niet vliegen
kon nauwelijks lopen
hij moet ooit
door de lucht
naar het eiland zijn gekomen
hoog in de lucht moet hij
hebben gezweefd
voordat hij zo groot
en plomp werd
en niet meer in staat
om weg te vliegen
maar hij had een leven
een leven dat van hem was
en het bos
met zijn zalen
en salons
was van hem
totdat de mens
naar het eiland kwam met
varkens en apen
en ratten
allemaal waren ze sterker
dan hij
al gauw was zijn bos
vernietigd
nergens kon hij
zich verbergen
en hij kon ook niet
wegvliegen
sindsdien is er
tweehonderd jaar verstreken
tweehonderd jaar waarin
niemand de dodovogel
heeft gezien
Uit: Sikkel, Azul Press, Maastricht / Amsterdam, 2018