Katharina Narbutovič
الألمانية
Падарожнікі
Трое мужчын
ідуць паўзь мяне
па чыстым сьнезе —
тры ланцужкі сьлядоў
цягнуцца за імі.
Трое маіх сяброў
ідуць па белай нерушы,
і ланцужкі іх сьлядоў
абрываюцца.
Спачатку за адным,
потым за другім,
потым за трэцім.
Трое маіх сяброў
ідуць па сьнезе,
не пакідаючы сьлядоў.
Чаму за вамі няма сьлядоў? —
спалохана крычу я.
Я маўчаў,
калі трэба было гаварыць,
адказвае першы.
Я гаварыў,
калі трэба было маўчаць,
адказвае другі.
А ты, мой самы дарагі сябра,
чаму ты не азірнуўся?
Ён глухі,
адказвае першы.
Ён нямы,
адказвае другі.
Трое падарожнікаў
ідуць паўзь мяне
па чыстым сьнезе.
WANDERER
Drei Männer
ziehen an mir vorüber
durch den reinen Schnee –
drei Stapfenspuren
ketteln sich hinter ihnen her.
Drei Freunde von mir
ziehen durch den Neuschnee
und ihre Spuren
reißen ab.
Zuerst hinter dem einen
dann dem zweiten
dann dem dritten.
Drei Freunde von mir
ziehen durch den Schnee
und hinterlassen keine Spuren.
Weshalb sind keine Spuren hinter euch?
schreie ich erschrocken.
Ich schwieg
als es zu sprechen galt,
erwidert der erste.
Ich sprach,
als zu schweigen galt,
der zweite.
Und du, mein teurer Freund,
weshalb hast du dich nicht umgesehen?
Er ist taub,
erwidert der erste.
Er ist stumm,
der zweite.
Drei Wanderer
ziehen an mir vorüber
durch den reinen Schnee.