Meg Bateman
الغيلية الأسكتلندية
nature morte
ein großer fisch, gebettet auf eine zeitung,
ein tisch aus holz in einer hütte in
der normandie. ganz still, ganz warm - die luft
strickt wollene socken. du kannst ihn berühren oder
auch nicht, seine silbrigen schuppen gleich langen reihen
von noten einer kühlen symphonie. sein kopf
ist ab, sonst könnte er, gesetzt den fall
daß fische lesen können, lesen
was über seiner rückenflosse steht
und ihm souffliert: "was tun sie, diese leute?"
das licht entzieht sich leise, das papier
nimmt tropfenweise meere in sich auf.
au fond de l'image drischt der atlantik dröhnend
die jüngsten vermißtenanzeigen in den strand.
من: Selbstporträt mit Bienenschwarm. Ausgewählte Gedichte 2001- 2015
Berlin: Hanser Berlin, 2016
الإنتاج المسموع: 2002, literaturWERKstatt berlin / Haus für Poesie
still life
iasg mòr air leabaidh pàipear naidheachd,
bòrd fiodha ann am bothan ann an
normandie. tha i bruthainneach, balbh – an t-adhar
a’ fighe stocainn bobain. ’s urrainn dhut beantainn ris an iasg, no ’s dòcha
nach urrainn, a lannan airgeadach mar sreathan fada
de phuingean ciùil ann an siomfanaidh fionnar. tha a cheann
dheth, mura b’ e sin, b’ urrainn dha
leughadh (nan dèanadh èisg leughadh)
na tha sgrìobhte os cionn ite droma
agus a tha a’ cagair ris: ‘dè tha iad a’ dèanamh, na daoine seo?’
tha an latha a’ ciaradh gu socair, am pàipear
a’ sùghadh mharannan a-staigh, deur air dheur.
au fond de l’image buailidh an cuan siar air an tràigh,
’s e caoidh an duine mu dheireadh air chall.