zagięcie mostu
wgryzione w plamistą szyję
zelektryfikowanej nocy
kiedy czekam
ręce do wstrętnych pęknięć kostnieją
pęcherzyki posępnych orchidei
pełne
ostrego powietrza lutego
powietrze pełne celofanu
powietrze pełne
ekranów projekcyjnych
kiedy czekam
rozwiną się wszystkie
cieniutko pokrojone
jak płatki mięsa
z zimnej płyty